สตูล บังรูน และงานที่เขารัก

เรื่องและภาพ: คีรีบูน วงษ์ชื่น

 

ได้มีโอกาสไปออกทริปกับชมรมนักข่าวสิ่งแวดล้อมเมื่อสัปดาห์ก่อน ลงสำรวจพื้นที่ปากบารา จังหวัดสตูล ก่อนไปสองสามวัน ฉันนั่งคิดว่า สตูลและฉันเคยมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรบ้างหรือเปล่า

แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว เคยมีญาติห่างๆ ย้ายครอบครัวลงไปตั้งรกรากอยู่ที่สตูล ครั้งนั้นเรายังคงเขียนจดหมายไปมาหาสู่กันยามคิดถึงบ้าง-ส่วนมากจะเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ยังจำตอนหนึ่งในจดหมายที่ญาติผู้น้องคนนั้นเขียนมาเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงสดใสได้ (ในกระดาษจดหมายมักจะมีรูปวาดพระอาทิตย์ ก้อนเมฆ กุ้งหอยปูปลา และต้นมะพร้าวอยู่ด้วย) เธอบอกว่าที่บ้านทำประมงกัน จึงได้กินปลา กุ้ง หมึกสดๆ ทุกมื้อจนเบื่อไปเลย ที่วิ่งเล่นของเธอและน้องสาวอีกคนก็คือชายหาดกว้างยาวที่หน้าบ้านนั่นเอง

เราไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้ว ตอนที่ไปถึงสตูลฉันยังนึกในใจว่า ถ้าไปเดินเล่นที่ชายหาด เราจะได้เจอกันไหมนะ

ชมรมฯพาไปลงพื้นที่ปากบารา อำเภอละงู เนื่องจากจะมีการตั้งเวที ค.1 (การประชุมรับฟังความคิดเห็นของประชาชนและผู้มีส่วนได้เสียในการกำหนดขอบเขตและแนวทางการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสุขภาพ (EHIA) ) กรณีการก่อสร้างท่าเรือน้ำลึกปากบารา

ในทริป ฉันได้พูดคุยกับคนขับรถตู้ ระหว่างทางที่เขาพาฉันออกไปเก็บภาพยังชุมชนบ้านบ่อเจ็ดลูก ก่อนหน้านั้นได้ยินคนอื่นๆ เรียกเขาแบบเอ็นดูว่า มิสเตอร์สโลว์ไลฟ์ ด้วยสไตล์การขับที่ช้า (แต่ชัวร์) สังเกตเข็มไมล์ที่หน้าปัดบอกความเร็วอยู่ที่ 80 กม./ชม. ตลอดเส้นทาง ที่จริงแล้วเขามีชื่อว่า ‘บังรูน’

บังรูนจะพูดแทนตัวเองว่าบังรูนทุกคำ เขาเป็นชาวหาดใหญ่ที่ผันตัวจากพ่อค้าขายส่งเสื้อผ้าผู้หญิงมาเป็นคนขับรถตู้รับจ้าง ในตอนหนึ่งของบทสนทนาเขาเอ่ยว่า “บังรูนชอบขับรถ เรียกว่ารักได้เลยแหละ”

หลังขาดทุนจากธุรกิจเสื้อผ้า เขาเริ่มคิดว่าสิ่งที่เขาทำได้ดีมีอะไรอีกบ้าง ที่สุดจึงมาลงเอยที่การขับรถ ระหว่างทางที่เล่าไปเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงโมโนโทน ฉันจับความรู้สึกได้ว่าเขากำลังมีความสุข บังรูนเอ่ยถึงอัลเลาะห์ เขาบอกว่าอัลเลาะห์เป็นผู้นำทางให้เขามาค้นพบกับงานขับรถ ถนนหนทางข้างหน้าทุกสายของเขาจึงมีพระเจ้าคอยนำทางเสมอ และเขาจะคงรักษาความดีงามนั้นไว้ด้วยการมีสติทุกครั้งที่ขับรถ ความซื่อสัตย์ของเขาที่มีต่อองค์อัลเลาะห์คือ ความปลอดภัย และจะพาทุกคนไปยังจุดหมายอย่างปลอดภัยในทุกครั้ง

ช่วงหนึ่งที่รถลัดเลาะไปบนถนนริมชายหาด เหมือนถนนทั้งเส้นจะเป็นของเขา อัตราความเร็วยังคงที่ เขาหันไปมองทะเลแวบหนึ่ง เวลานั้นน้ำลงจนเห็นโขดหินน้อยใหญ่และชายหาดกว้าง เขาถามฉันว่า น้ำทะเลที่มันไหลลงจากฝั่งนี้นั้นมันไหลเทไปรวมกันอยู่อีกฝั่งหนึ่งใช่ไหม โดยไม่รอคำตอบ บังรูนพูดเหมือนรำพึงกับตัวเองว่า บังรูนคิดว่ามันเป็นแบบนั้นนะ

ฉันถามบังรูนว่าคิดเห็นอย่างไรบ้างกับการที่จะมีการสร้างท่าเรือปากบารา บังรูนนิ่งคิดนิดหนึ่ง แล้วตอบว่าเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย แต่เขาคิดว่าที่มีชาวบ้านออกมาต่อต้านนั้นเพราะที่นี่เป็นบ้านของพวกเขา ถ้ามีใครมาทำอะไรที่บ้านเราในพื้นที่ของเรา… “บังรูนก็คงจะไม่อยู่เฉยเหมือนกัน”

ฉันเก็บภาพในพื้นที่ได้บางส่วนแล้ว ก่อนร่ำลากันในวันนั้น (เพราะฉันต้องย้ายไปนั่งรถอีกคัน) ฉันซื้อน้ำอัดลมมาฝากเขากระป๋องหนึ่ง บังรูนยิ้มยิงฟันขาว กล่าวขอบคุณ เข้าเกียร์ แล้วค่อยเคลื่อนรถออกไป

ตอนที่เขียนเรื่องนี้อยู่ ฉันนึกถึงคำพูดของบังรูนในเย็นวันนั้น และอยากให้คุณได้ยินน้ำเสียงราบเรียบเหมือนคลื่นลมสงบของเขาด้วยจัง ตอนที่เขาพูดว่า “บังรูนจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด พวกคุณนักข่าวก็คงเหมือนกัน พวกชาวบ้านก็เหมือนกันเนาะ”

 

Author

คีรีบูน วงษ์ชื่น
นักพิสูจน์อักษร

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ โดยการเข้าใช้งานเว็บไซต์นี้ถือว่าท่านได้อนุญาตให้เราใช้คุกกี้ตาม นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า