มายอมรับกันเถอะว่า การสร้างคาแรคเตอร์ของบอยแบนด์ ส่วนหนึ่งก็คือหน้าตา ถ้าเป็นร็อคเกอร์อาจได้ภาพลักษณ์ดิบ/เถื่อน/เท่ รอยสักพร้อยเต็มแขน แต่ Polyphia กลับเป็นอีกแบบ
เราพบวง instrument แนว progressive rock / dgent เจือกลิ่น fusion จากเท็กซัสนี้ในยูทูบ Polyphia ฉีกขนบวงดนตรีคนใต้ (ของอเมริกา) ด้วยลุคหนุ่มหน้าใสที่ต้องตาต้องใจเรามาก ทว่าฝีมือทางดนตรีของกลุ่มคนหนุ่มนี้ช่างจัดจ้านชวนเข็ดฟัน หากปิดเสียงในยูทูบแล้วดูแต่ภาพ มองเผินๆ อาจเหมือนหยิบเอาแก๊งผู้ชนะรายการประกวดร้องเพลงมากองรวมกัน แต่เพลงที่ออกมาไม่ได้เจือปนความขี้เหร่แม้แต่นิด-เรารู้สึกเหมือน One Direction เวอร์ชั่น progressive
Polyphia ประกอบด้วยสมาชิกหลักสามคน ดูโอกีตาร์ ทิโมธี เฮนสัน และ สกอตต์ เลอเพจ คือสองกีตาร์ฮีโร่รุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง เพราะซัดกันทั้งหก เจ็ด และแปดสาย ส่วน เคลย์ โกเบอร์ เป็นมือเบสที่เราคิดว่าฝีมือและหน้าตาไม่ธรรมดา
นอกจากนี้ในอัลบั้ม Muse (2015) ยังได้นักดนตรีฝีมือดีจากวงบิ๊กเนมมาร่วม featuring หลายคน อัลบั้มเปิดตัวนี้บินสูงใน Billboard Charts อันดับ 5 บน Internet Albums และอันดับ 6 บน Hard Rock Albums
Renaissance คืออัลบั้มที่ออกมาต้นปี 2016 อยู่เมืองไทยก็ไม่ต้องง้อแผ่น (พูดตรงๆ ว่าไม่มีปัญญาสั่ง) เพราะหาซื้อไฟล์ได้ตามช่องทางออนไลน์ หรือจะขี้เกียจแบบเราก็เปิดยูทูบเอา เพราะทางวงนี่แหละ เป็นคนปล่อยเพลงออกมาเอง
ในอัลบั้มนี้มีเอ็มวีออกมาแล้วสามเพลง ‘Nightmare’ ‘Crush’ และ ‘Euphoria’ แม้จะเป็นการ ‘โชว์’ การบรรเลงเพราะๆ เป็นส่วนใหญ่-เราว่าเก่งจริงน่ะ แล้วก็แสดงให้เห็นด้วยว่า โปรดักชั่นของเด็กๆ สมัยนี้ในดนตรีสายหนักที่ปล่อยออกมาไม่มีคำว่าชุ่ย ซึ่งแทบจะเป็นเอกลักษณ์ของวงยุคหลังๆ ไปแล้ว
แต่…เพลงที่น่าตื่นตาที่เราชอบมากอยู่ในอัลบั้มชุดก่อน คือ ‘Aviator’ ที่ได้ เจสัน ริชาร์ดสัน นักปั่นตัวฉกาจ อดีตมือกีตาร์ Chelsea Grin และ Born of Osiris มาร่วมแจม
Author
