สวัสดีคุณแม่กำปอง

แม่กำปอง

เรื่อง + ภาพ : เดือน จงมั่นคง

 

 

แม่กำปองเป็นชื่อหมู่บ้านแห่งหนึ่ง อยู่ในกิ่งอำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่

ฉันนั่งรถไฟจากบ้านที่กรุงเทพฯ นอกแกว่งตามจังหวะกระฉึกกระฉักข้ามคืนในตู้นอน ตื่นมารับกลิ่นอายของยามเช้าในตู้เสบียง ลอดถ้ำขุนตานติดหลอดฟลูออเรสเซนต์ หิ้วเป้ลงที่สถานีเชียงใหม่

จากในเมืองเชียงใหม่ คุณพี่คนขับรถตู้พาฉันและชาวคณะนักเดินทางเคลื่อนสู่ถนนออกนอกตัวเมืองไป ทางที่ฉันคิดว่าคงสวยพอให้นำมาเขียนได้ เพียงแค่ฉันไม่รู้ว่าสวยอย่างไรบ้าง เนื่องจากสลบไสลในยานพาหนะเกือบตลอดทาง

 

แม่กำปอง เส้นทางในป่า

น้ำตก แม่กำปอง

 

รถตู้จอด ณ จุดหมาย หลังจากแวะที่นั่นที่นี่เพื่อค้นพบทิวทัศน์แปลกตา ท้องของผู้โดยสารร้องประสานกันอย่างไพเราะ พาพวกเรากึ่งก้าวกึ่งกระโดดจากรถสู่ร้านอาหารริมถนนเส้นเล็กๆ เลียบเขาของแม่กำปอง เรารับประทานโดยมีเสียงน้ำไหลประกอบ เหมือนจะจริงที่ว่า อาหารอร่อยมากขึ้นเมื่อท้องหิว อวัยวะต่างๆ ทำงานอย่างแข็งขันให้อาหารได้เข้าประจำท้อง หลายคนดูดกาแฟท้องถิ่น ไม่ก็จิบเบียร์เป็นการปิดท้ายมื้อเที่ยง เมื่อท้องของนักเดินทางสงบลง เราพากันมุ่งขาตามเสียงเพลงของสายน้ำ

ใช่แล้ว…แม่กำปองมีสายน้ำที่ไม่ได้ต้านแรงดึงดูดของโลก มันตกลงมาของมันอย่างธรรมดา แต่กลับให้ความบันเทิงกับเรามากกว่าปกติ

บนเส้นทางสายสั้นๆ นั้น ฉันพบบ้านพักโฮมสเตย์ ชาวบ้านเก็บกาแฟ สุนัขหน้าตาใจดีหลายตัว สีเขียวของพืชพันธุ์ธรรมชาติ สายน้ำที่อยากลงจากที่สูง หยดน้ำกระเซ็น ก้อนหินต่างขนาด นกและแมลง ทั้งมองเห็นหรือไม่ก็ซ่อนตัวอยู่ได้ยินเพียงเสียง มุมมองท้องฟ้าที่ถูกม่านยอดไม้บังอยู่บ้าง เห็ดหน้าตาประหลาดคล้ายมีใครนำเงาะที่ไม่ได้ปอกเปลือกไปจุ่มน้ำตาลไอซิง

ฉันพบเสียงหายใจของตัวเอง จากการก้าวขึ้นที่สูงในระยะเวลาสั้น

 

แม่กำปองน้ำไหล

 

น่าแปลก…เราต่างพร้อมใจกันอยากเก็บภาพแม่กำปองไว้ดูต่างหน้าเวลาห่างไกล ฉันเก็บภาพทั้งแม่(กำปอง) และภาพเพื่อนร่วมทางว่าเราเคยมาเยี่ยมคุณแม่ฯด้วยกัน

การเดินทางสู่ธรรมชาติพาความประทับใจให้ฉันเสมอ แม้ในธรรมชาติมีเพียงองค์ประกอบซ้ำๆ ที่อาจคาดการณ์ได้ ทว่าในรายละเอียดกลับเต็มไปด้วยความหลากหลาย ถ้ามีเวลาให้ได้อยู่เพื่อสังเกตมันนานขึ้นอีกสักหน่อย ยากที่จะบรรยายการท่องเที่ยวให้เข้าใจได้ เพราะภาพถ่ายเองก็เก็บไว้ได้แค่บางมุมเท่านั้น

360 องศารอบตัวจำเป็นต้องได้รับการพิสูจน์ไม่ว่าแห่งหนใดก็ตามที

ท้ายสุดอยากจะบอกว่า…จะเขียนอย่างไรดี…เพียงจะบอกว่าฉันดีใจที่ได้ไปเยือนเส้นทางสายเล็กๆ นั้น ถ้ามีโอกาสก็อยากให้ลองไปดู – ประโยคเจือน้ำเสียงฉุดรั้งไม่ได้ ‘แห่’ กันไป

เพราะคงดีไม่น้อย หากความสงบที่ฉันพบยังคงอยู่กับคุณแม่กำปองที่นี่

 

 

Author

WAY

Author

กองบรรณาธิการ
ทีมงานหลากวัยหลายรุ่น แต่ร่วมโต๊ะความคิด แลกเปลี่ยนบทสนทนา แชร์ความคิด นวดให้แน่น คนให้เข้ม เขย่าให้ตกผลึก ผลิตเนื้อหาออกมาในนามกองบรรณาธิการ WAY

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ โดยการเข้าใช้งานเว็บไซต์นี้ถือว่าท่านได้อนุญาตให้เราใช้คุกกี้ตาม นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า