1
ใส่เสื้อผ้าฝ้ายสะพายย่าม
หนวดเครารุ่มร่ามเดินมานั่น
คงแก่เรียน, รู้จริงทุกสิ่งอัน
เขาคนนั้น... ใช่ไหมคือกวี
เป็นนายช่างชำนาญด้านภาษา
วาจาบาดคมสมศักดิ์ศรี
แพรวพราวเจ้าชู้อยู่ในที
ข้างกายมีปากกาเป็นอาวุธ
2
มิเสมอไปดอก, กวี
ใช่เพียงมีปัญญาสง่าสุด
ใช่เพียงฉลาดเหลือเหนือมนุษย์
หยั่งดิน ฟ้า สมุทร สุดประมาณ
มิใช่เพียงทอถักตัวอักษร
เป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน อ่อนหวาน
แท้กวีเขียนชีวิตจิตวิญญาณ
ด้วยรักผลิบานในงานนั้น
เป็นอันหนึ่งอันเดียวระหว่างชีวิตและงาน
ผ่านเลือดเนื้อจริงแท้มิแปรผัน
ด้วยหยาดเหงื่อ น้ำตา พิสุทธิ์อัน-
ยืนยันความจริงในดวงใจตน
สุทธิพงษ์ แก้วอามาตย์
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
