เรื่อง: ณัฐกานต์ อมาตยกุล
ปืนยาว
โป้ง! ปืนยาวแผดเสียงท่ามกลางทุ่งกว้างแสนสงบในเท็กซัส
กระสุนนัดนั้นหลุดออกจากปากกระบอกปืนไปแล้ว เพียงปลายนิ้วคลิกหนึ่งและลำกล้องทำมุมกับร่างบางจ้อยของหญิงสาว, รูธ กัทรี
ส่งผ่านมันไปแสนไกล องศาที่เล็กน้อยก็ถ่างกว้างจากจุดกำเนิดไปมากโข
กระสุนไม่วิ่งถอยหลัง ไม่เลี้ยวซ้ายหรือขวาหักศอกระหว่างทาง เปลี่ยนใจไม่ได้
ไม่มีอะไรหยุดมันได้อีก นอกจากความเจ็บปวดของใครสักคน
นายตำรวจนามแพทริค วีลเลอร์ ไหล่สะบัดแล้วล้มลง นับแต่ฟื้นขึ้นในโรงพยาบาลเขาคงไม่คิดว่ากระสุนที่สร้างความเจ็บปวดให้เขา มาจากฝีมือของหญิงสาวใบหน้างดงามอ่อนโยนราวนางฟ้า คนที่เขาพร้อมจะมองผ่านอดีตทั้งหลายทั้งมวลของเธอเพื่อให้มาร่วมอนาคตกับเขา…อาจนับแต่ครั้งแรกที่ตาสองคู่ประสานกันในโบสถ์
มองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่า เธอจูงมือลูกสาวจากสายเลือดของชายอื่นพ่วงมาด้วย
ชายคนที่แพทริคปักใจว่าเป็นเจ้าของกระสุนนัดนั้น ชายผู้เป็นอันธพาลโหดเหี้ยม ใช้ชีวิตก้าวเดินด้วยจังหวะกระสุนและหยดเลือดของผู้คนมากมาย ในวันนี้ ‘บ๊อบ’ ทำได้เพียงมองแสงลอดผ่านซี่ลูกกรง ห่อเหี่ยวไร้พิษสง รอคอยวันที่จะได้มาพบหน้าลูกสาวตัวน้อยของตนสักวันหนึ่ง อกข้างซ้ายของเขา ตอนนี้อาจรวดร้าวยิ่งกว่าแผลจากกระสุนครั้งไหนๆ
ความอ่อนโยนเกิดขึ้นในใจเขานานแล้ว แต่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่อิสรภาพของเขาโดนกักขัง
วิถีกระสุน
“ฉันไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ฉันทำลงไป” บ๊อบเขียนจดหมายถึงรูธ หญิงคนรัก “สิ่งที่ฉันทำ ฉันก็ได้ทำลงไปแล้ว และนั่นมันก็ทำให้ฉันเป็นฉันในวันนี้”
รัก, บ๊อบ, — เขาลงท้ายเช่นนั้นเสมอ ตลอดระยะเวลาสี่ปี
เขาไม่เคยเสียใจ ไม่อยากกลับไปแก้ไข เขาไม่คิดว่าการดำรงตนเป็นปฏิปักษ์กับกฎหมายบ้านเมืองเป็นการก้าวย่างที่ผิดพลาดของชีวิต แม้ว่านั่นจะเป็นสาเหตุให้เขาไม่อาจพบหน้าซิลวี ทารกผู้ก่อกำเนิดท่ามกลางเสียงปืนและการปลิดชีพ ทายาทของเขาที่เกิดจากความรักล้นปรี่ต่อมารดาของเธอ
เงื้อมมือของกฎหมายจากกระชากตัวเขาออกมาจากบ้านแสนอบอุ่น จากอ้อมกอดภรรยาที่รักเขาสุดหัวใจ เขาไม่มีโอกาสสัมผัสห้องครัวที่มีกลิ่นอบอวลของสตูในหม้อต้ม ลูกสาวที่วาดรูปอยู่ตรงพื้นของห้องนั่งเล่น โต๊ะกินข้าวที่มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะและการสนทนา
บ๊อบไม่เสียใจกับสิ่งที่ตนทำลงไป เมื่อกุญแจมือดึงเขามาจากสิ่งเหล่านั้น ให้มาเผชิญหน้ากับผนังที่เปลือยเปล่าไร้ความหมาย
ถึงอย่างนั้นก็ตาม เราไม่ควรกังขาความรักที่เขามีต่อลูกสาวของเขาเลย
บ๊อบ มัลดูน พร้อมจะวาดอนาคตของตนใหม่ทั้งหมด นับแต่รู้ว่าชีวิตน้อยๆ มาอยู่ในครรภ์ของรูธ เขาร้องเพลงให้เธอฟังและสัมผัสหน้าท้องรูธแผ่วเบา เขาเชื่อมั่นในพลังของสายสัมพันธ์ที่จะทำให้ซิลวีจำได้ว่าใครคือพ่อของเธอ เพียงได้ประสานสายตาสักครั้ง
แต่เขาอาจคิดผิด
วิถีกระสุนไม่หักเลี้ยวกลางทาง
หยดเลือด
นี่อาจเป็นอีกครั้ง ที่แพทริคโดนยิงเข้าอย่างจัง คราวนี้อาจเป็นตรงกลางหัวใจ
กระสุนแห่งอดีตเดินทางมาถึงในที่สุด และเตือนเขาว่า ไม่ว่าตัวเขาจะเป็นคนดีและอบอุ่นสักเพียงใด แม้เขาจะเป็นชิ้นส่วนหัวหน้าครอบครัวในอุดมคติที่เติมเต็มให้กับรูธและซิลวีได้
กระนั้น มันไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ว่า ชายคนที่รูธรักที่สุด และไม่อาจเลิกรักได้ คือ บ๊อบ คนบาปที่กำลังชดใช้กรรม
อำนาจของกฎหมายอาจลากใครสักคนไปให้ห่างจากบ้านหลังนี้ และปักลูกกรงขวางกั้นเอาไว้ได้ แต่ข้อบัญญัติใดๆ ก็ตาม ไม่อาจลบล้างความทรงจำของคู่รักหนุ่มสาวที่ยังตรึงแน่น ใช่แล้ว อ้อมกอดจากร่างกำยำของเขา อาจทำให้รูธได้พักผ่อนพึ่งพิงยามเหนื่อยล้า แต่มันก็ไม่เคยเป็นอ้อมกอดที่หญิงสาวเฝ้ารอคอย…ไม่เคย และไม่มีวัน
ตำรวจหนุ่มวางปืน ยกมือขึ้นยอมแพ้ แล้วมองมาด้วยแววตารวดร้าว
จะรู้ตัวหรือไม่ รูธสร้างแผลให้เขาเป็นครั้งที่สองแล้ว แต่ก็เช่นเคย เธอไม่ได้ตั้งใจ
อาจเป็นเขาเอียงที่ทะเล่อทะล่าไปยืนอยู่ในวิถีกระสุน
กลางทุ่งร้าง
นัยน์ตาบ๊อบ มัลดูนว่างเปล่า สิ้นหวัง เหมือนยอดหญ้าแห้งแล้ง เมื่อความหวังสุดท้ายพังทลาย
นัยน์ตารูธ กัทรีมีหยดน้ำตาไหลมาอาบแก้ม เหมือนฝนพรำหดหู่ โรยตัวแตะสัมผัสผืนดิน
นัยน์ตาเด็กน้อยซิลวีมีความสับสน เหมือนหญ้ารกชัฏที่ขึ้นอยู่กลางทุ่ง ไม่เข้าใจเหตุการณ์ตรงหน้า
การรอคอยยาวนานสิ้นสุดเสียที
แพทริคมองตาของคนทั้งสาม แล้วพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งร้างแห่งความอาดูร
——————————————
Ain’t Them Bodies Saints
กำหนดเข้าฉาย: 14 พฤศจิกายน 2556 (เฉพาะโรงภาพยนตร์ลิโด้)
ภาพยนตร์รางวัล Cinematography Award จากเทศกาลหนัง Sundance ปี 2013 นำแสดงโดย รูนีย์ มารา (Side Effects, The Girl With The Dragon Tattoo), เคซีย์ เอฟเฟล็ค (Gone Baby Gone) และ เบน ฟอสเตอร์ (X-Men: The Last Stand)
Author
