คุณผู้อ่านครับ…เนื่องจากเราเพิ่งพบหน้ากันในพื้นที่นี้เป็นครั้งแรก ผมมีเรื่องต้องแจ้งสี่เรื่องนะครับ
เรื่องที่หนึ่ง เดือนกุมภาพันธ์ นิตยสาร WAY จะโยกเนื้อหาส่วนหนึ่งที่เคยประจำการอยู่ในฉบับรายเดือน ขึ้นไปอยู่ในเว็บไซต์ waymagazine.org โดยที่กำหนดของคอลัมน์ยังคงกรอบของรายเดือนอยู่-งงสินะครับ กล่าวให้เข้าใจง่ายคือ เนื้อหาที่เคยอยู่ในเล่มทั้งหมดจะถูกกระจายลงตามตารางการเผยแพร่ จนครบทุกคอลัมน์ภายในหนึ่งเดือน เท่ากับว่า เราจะมีการอัพเดต WAY เป็นรายวันนั่นแหละครับ
เรื่องที่สอง คิดอีกที เนื้อหาที่เคยอยู่ในเล่มมีข้อจำกัดเป็นค่าพิมพ์และค่ากระดาษ ทำให้มีพื้นที่จำกัดจำเขี่ย การโยกคอนเทนต์ปกติของ WAY ขึ้นไปในเว็บคงไม่เต็ม 30 วัน แต่นั่นก็เป็นข้อได้เปรียบที่เราจะได้ข้ามข้อจำกัดดังกล่าวสร้างคอนเทนต์ใหม่ๆ ได้เพิ่มขึ้น เช่น การรายงานข่าว หรือทำสกู๊ปต่างๆ เป็นรายวัน
เรื่องที่สาม ตอบคำถามที่ว่า การแปลงร่างจากสื่อกระดาษไปสู่การเผยแพร่แบบออนไลน์เพราะหนังสือเจ๊งหรือเปล่า…ตอบตรงไปตรงมาก็คือ ไม่ครับ แต่ว่ากันตรงๆ ทุกวันนี้เนื้อหาที่คนส่วนใหญ่ตามอ่านกันได้โยกไปสู่อีกพื้นที่หนึ่งแล้ว โซเชียลมีเดียน่าจะเป็นตัวอย่างสาธิตที่ดี ด้วยความที่เราไม่อยากมานั่งเล่าข่าวเป็นรายเดือน บวกกับความคันที่อยากทำอะไรด่วนๆ มากกว่ารอกำหนดรายเดือน ไหนๆ ยุคสมัยก็ลากเรามาสู่จักรวาลใหม่แล้ว สู้มาทำอะไรให้ทันกระแสแล้วอัพเดทเลยดีกว่า เชื่อเถอะครับ เรื่องนี้ต้องปรับตัวกันทั้งคนอ่านคนเขียน
เรื่องที่สี่ นิตยสาร WAY ไม่ใช่ไดโนเสาร์ที่สูญพันธุ์เพราะทนสภาพแวดล้อมไม่ไหว เราแค่เปลี่ยนกำหนดวางแผงจากรายเดือนเป็นสี่เดือน ด้วยเหตุผลที่น่ารักประการหนึ่งคือ WAY จะไม่ได้กลายเป็นนิตยสารตัวเล็กๆ บนแผงอีกต่อไป เพราะจะทำเป็นเล่มที่หนากว่า บรรจุเนื้อหาได้มากกว่า เรียกได้ว่า สี่เดือน…นั่งอ่านกันไปเถอะครับ ซึ่ง WAY เล่มที่ว่านี่ก็จะไม่ใช่ WAY ธรรมดา แต่จะเป็นเล่มที่มีโจทย์จำเพาะเจาะจง โดยมีคอลัมนิสต์ไม่ซ้ำหน้า ไม่จำกัดขาประจำหรือขาจร มาเล่นสนุกกับเราได้ เพื่อเปิดชานบ้านให้ต้อนรับคนมากขึ้น
นี่คงเป็นคำทักทายสั้นๆ เบื้องต้นในโลกใหม่ประจำวาระแรกของเดือนกุมภาพันธ์ 2559 นี้
สวัสดีครับ
รุ่งฤทธิ์ เพ็ชรรัตน์
Author
