บทกวีคือถ้อยคำนำมาคัด
ระหว่างระเบียงบรรทัดชัดความหมาย
หมดจดงดงามนั้น เมื่อบรรยาย…
หลั่งไหล หลากหลาย ดั่งสายธาร
เป็นถ้อยคำ ทำหน้าที่ ชี้คุณค่า
โลกภาษาเพื่อใส่โลกไพศาล
ส่งความคิด ความจริง สิ่งบันดาล
ใจ และจินตนาการ ผ่านปากกา
แค่คำเข้มคมบ่มความขลัง
สามารถหยุดยั้งความคลั่งบ้า
สามารถกลมเกลียวหรือเยียวยา
ข้ามดินแดน แผ่นฟ้า มาเชื่อมใจ
บทกวีคือความหวังพลังชีวิต
ดังเข็มทิศนำทางย่างก้าวได้
บนถนนความฝันอันทอดไกล
จักต้องมีดาวไสวให้ศรัทธา
ฝ่าฟัน มิหวั่นไหว ในมืดดับ
ถ้อยคำ จะขานขับ ศัพท์ภาษา
เป็นสำเนียงเสียงร้องก้องโลกา
ปลุกตื่น ฟื้นชีวา มาเบิกบาน
บทกวีคือดอกไม้ในสวนศรี
รื่นรมณียะทุกสถาน
เติมเต็มความว่างเปล่าที่ร้าวราน
ปลอบโยนจิตวิญญาณผ่านปีเดือน
รับรู้เหตุผลเพื่อพ้นทุกข์
รู้โศก รู้สุข ทุกไหวเคลื่อน
มิยอมมายามาบิดเบือน
คำจะลบภาพเลือนเหมือนฝ้ามัว
บทกวีคือทำนองของรู้สึก
ลึกอยู่ในไตร่ตรอง มองถ้วนทั่ว
สะท้อนอ่อนแอ เห็นแก่ตัว
สกัดเขลา ขลาดกลัว ด้วยถ้อยธรรม
จะพบความลื่นไหลในภาษา
รส จังหวะ ลีลา พาดื่มด่ำ
ใจต้องแจ้งประจักษ์ ตระหนักจำ
บทกวีคือถ้อยคำของความรักฯ
ชาคริต แก้วทันคำ
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
