ข้าคือนักโทษอุกฉกรรจ์
ในคุกตะรางของเทพเจ้า
ข้อหาละเมิดบทท่องอาขยาน
เธอคือผู้ลี้ภัย
จากประเทศเชิดชูจารีตวัฒนธรรมอันดี
ที่เหยียบย่ำความเป็นมนุษย์
นักวิทยาศาสตร์เก็บวันพรุ่งนี้ดองใส่ขวดโหล
นายทหารเดินสวนสนามในนาข้าว
นักกฎหมายกลายเป็นคนขัดรองเท้า
ตำรวจเล่นปั่นแปะ
วิศวกรสร้างความทรงจำชำรุด
นักประวัติศาสตร์บอกว่าเรามาจากเทือกเขาอันห่างไกล
ครูสอนว่าโลกแบน
ผู้พิพากษาตัดสินคดีด้วยความเชื่อ
พระเทศน์ให้เราลืมความอยุติธรรม
พ่อค้ามอบเงินให้อภิมหาเศรษฐี
ข้าราชการทวงบุญคุณกับคนยากไร้
ชาติที่ไม่มีประชาชน
เขาคือผู้สูญหาย
ในดินแดนดึกดำบรรพ์
ที่เสรีภาพไม่เคยถูกค้นพบ
เราคือผู้อพยพ
บนแผ่นดินเกิดของเราเอง
แผ่นดินที่ความเท่าเทียมไม่อาจตั้งรกราก
รุ่ง ติระ
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
