เรื่อง: ณิชากร ศรีเพชรดี / ชลิตา สุนันทาภรณ์
ภาพ: ศิริโชค เลิศยะโส
บอกเลยว่านี่ไม่ใช่แพทเทิร์นของนักวาด ตอนแรกเราจินตนาการว่าสมุดบันทึกของ แข-พิมพ์แข แก้วภูศรี นักวาดภาพประกอบเจ้าของลายเส้น KHAE จะต้องเปื้อนไปด้วยรูปวาด ฝุ่นผงดินสอ และน้ำหมึก สมุดของเธอก็น่าจะเท่ๆ ฉบับ ‘อาร์คิเต็ค’ หรือสถาปนิก อย่างที่ได้รับข้อมูลมา แต่สมุดบันทึกที่ใช้วาดภาพและทำงานเป็นสมุดปกแข็งแบบห่วงของสินค้าแบรนด์หนึ่ง – ซึ่งฟรี
“ปกติไม่ค่อยวาดนะ หมายถึงว่าวาดเวลาทำงาน มีรูปวาดติดอยู่ตามสมุดแลคเชอร์บ้าง แต่ไม่ใช่อยู่ดีๆ แล้วจะวาดรูปน่ะ” และ “ไม่เลย ชอบใช้สมุดฟรี” เธอทำหน้าจริงจังขณะตอบ ซึ่งแม้นิทรรศการภาพ ‘เช้า CHARM เย็น CHARM: An exhibition by KHAE’ บวกคำอธิบายเล็กน้อยว่า ‘ชวนทุกคนมาตั้งคำถามกับ moment เล็กใหญ่ ของไลฟ์สไตล์งานประจำที่โดนใส่ร้ายว่า “เช้าชามเย็นชาม” ว่าจริงๆ แล้วมันไม่น่ารักหรอกเหรอ’ จะตั้งอยู่ข้างหลังก็ตาม
แม้พิมพ์แขจะกล่าวเช่นนั้น แต่ KHAE กำลังโชว์ตัวในนิทรรศการไม่เล็กไม่ใหญ่ ที่ 10 ml. คาเฟ่&แกลเลอรี ว่าด้วยความธรรมดาของความสันหลังยาวในการเป็นมนุษย์ที่มีกิจวัตรประจำวันเดินเข้า-ออกออฟฟิศ ด้วยลายเส้นมีน้อยแถมสียังมีไม่มาก เล่าเรื่องด้วยภาพภาพเดียวและไม่มีคำอธิบายเพิ่มด้วยตัวอักษร นอกจากนี้เธอยังเป็นคอลัมนิสต์ประจำให้กับ The Potential เล่าเรื่องความวุ่นวายในการเป็นวัยรุ่น (ซึ่งมักตีกับสมาชิกในครอบครัว)
ด้วยเหตุผลถึงพร้อม เราทั้งคู่จึงนัดกันในเวลางาน โดดออฟฟิศมานั่งสนทนาธรรมยามบ่าย คุย (เมาท์) กันเรื่องความ ‘เช้าชามเย็นชาม’ ชี้ชวน (นินทา) ถึงชีวิตออฟฟิศ (ซึ่งอาจตัดออกบ้าง เพื่อความมั่นคงทางการงาน) ความคิดเบื้องหลัง ทำไมต้องลายเส้นเท่านี้ มีสีแค่นี้ เล่าเรื่องอย่างไม่มีตัวอักษร และชีวิตของกราฟิกออนไลน์ที่มีงานประจำนี่เป็นยังไง
ที่กล่าวไปทั้งหมดแค่กะเอาขำ เพราะใครก็รู้ว่าเราต่างรักงานกันแค่ไหน จริงๆ (ย้ำ)
นักวาดที่งานอดิเรกไม่ใช่การวาด และเพิ่งเริ่มวาดบำบัดไม่นานมานี้
สวิงกลับไปที่พารากราฟแรก เราถามต่อว่า เหย… นี่ไม่ใช่ความใฝ่ฝันและงานอดิเรกที่ถูกเก็บงำมาตลอดจากการเป็นสถาปนิกเต็มเวลาหรือ แขอธิบายว่า เอาเข้าจริงแล้วเธอเพิ่งเริ่มวาดอย่างจริงจังเมื่อสองปีที่แล้ว อาจเรียกได้ว่าเป็น ‘การวาดบำบัด’ หลังผ่านสมรภูมิงานประจำตลอดหลายปี
“เพราะเราเรียนสถาปัตย์ มันจะมีความรู้สึกผิดบาปว่า เฮ้ย วาดการ์ตูนเหรอ ไม่ได้นะ มันต้อง มินิมอลสิ ต้องเหลี่ยม ต้องกราฟิก ต้อง perspective เวลาจะวาดอะไรเลยรู้สึกผิดบาป
“ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจุดเริ่มต้นจริงๆ คืออะไร เพราะก่อนหน้านี้เราก็ไม่ได้วาด หมายถึงว่า วาดเวลาทำงาน มีรูปวาดติดอยู่ตามสมุดแลคเชอร์บ้าง แต่ไม่ใช่อยู่ดีๆ แล้วจะวาดรูป เพิ่งจะเริ่มวาดเมื่อสองปีก่อนเอง แต่ถ้าให้ทบทวน (เท้าคางคิด) มันเป็นแบบนี้หรือเปล่า…
“เขาว่าผู้หญิงจะสวยที่สุดตอนอายุ 27 เฟี้ยวฟ้าวตอน 29 และจะเกิดใหม่หลัง 30 เราอาจจะทำงานมาสักพักจนถึงวัยสับสน คิดว้าวุ่น เริ่มตามหาว่าเราอยากทำอะไรต่อ อยากทำอะไรที่รู้สึกว่า ‘โคตรไม่งานอะ’ ให้ทำฟรีก็จะทำ”
ลายเส้น KHAE จึงค่อยๆ พัฒนาขึ้นในเวลากลางคืน (กลางวันยังรับทั้งงานหลักงานเสริม) กลับไปรื้องานในโกดังออนไลน์เก่าๆ จะเห็นว่าช่วงแรกที่พิมพ์แขกลับมาวาดกราฟิก ลายเส้นคนละฉบับกับ KHAE ปัจจุบัน เส้นน้อยคล้ายกันแต่คิ้วยาวโค้งกลายเป็นจมูก ส่วนประกอบในหน้าและอื่นๆ ยังคงดูลดทอนแล้วแต่ยังสมจริงกว่าเวอร์ชั่นปัจจุบัน ที่มีเรื่องเล่าหลักด้วยชีวิตของมนุษย์ออฟฟิศ
ซึ่งเธอให้นิยาม KHAE เวอร์ชั่นล่าสุดว่า “มันคือการนินทาผ่านภาพวาด” 
“ชอบสังเกตคนแล้วก็ชอบแซะด้วย (หัวเราะ) อยู่ในมุมขี้จับผิด อาจจะไม่ได้นินทาแต่วาดแทน ที่ไม่ค่อยมีอธิบายด้วยตัวอักษรก็เพราะที่จริงเป็นคนมีจินตนาการน้อย ต้องเห็นภาพชัดมากๆ ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการทำงานสายนี้ที่ต้อง realistic มากๆ เราเลยวาดรูปที่เป็นเรื่องแต่งไม่ได้ ต้องวาดสิ่งที่มาจากตัวเราก็คือการเป็นมนุษย์ออฟฟิศ ซึ่งไม่ใช่ฉบับขายวิญญาณด้วยนะ เป็นสายชิลล์ ออกจากออฟฟิศตอน 6 โมง เพื่อนๆ ทำโอทีกัน คืออะไร? (หัวเราะ)
การวาดรูปด้วยเรื่อง ‘เช้าเย็นทำอะไร’ มันดูเป็นเรื่องน่าเบื่อเนอะ ‘ชีวิตไม่เห็นมีอะไรใหม่เลย’ แต่เราชอบ เราเห็นอะไรในมันและก็รู้สึกว่ามันน่ารักดีออก
“ซึ่งมันเป็นอะไรที่ทุกคนเห็น แต่เราอาจจะสื่อออกมาหรือคิดถึงมันไม่เหมือนกัน สำหรับเรา ความน่าเบื่อก็โอเคนะ ความขี้เกียจสันหลังยาวก็ด้วย แต่ไม่ใช่ว่าแบบ โอ้โห… สันหลังยาวขนาดนี้ เห็นผิดเป็นชอบเลย ขี้เกียจบ้างก็ไม่เป็นไร และ ‘ชีวิตไม่เห็นมีอะไรเลย’ ก็น่าสนใจดี”
กว่าจะเป็น ‘เช้า CHARM เย็น CHARM: An exhibition by KHAE’
“โหย… ต้องขอบคุณพี่พฤทธิ์ (พฤทธิ์ สารถี หนึ่งในเจ้าของพื้นที่ทดลอง 10 ml.) และคุณกวาง (สิรินาฏ สายประสาท เจ้าของเพจ SIRI) ที่ชวนมาจัด exhibition นี้ ซึ่งตอนแรกเราไม่รู้จักกันมาก่อนเลย แต่พี่พฤทธิ์เห็นงานของเราจากชิ้น ‘Wish You Were Here’ ซึ่งก็เซ็งมากเพราะว่ามันดังอยู่ชิ้นเดียวอะนะ (หน้าเซ็ง)
“ตอนแรกที่คุยกับพี่พฤทธิ์ เรามีไอเดียเยอะมาก พอมีพื้นที่ตรงนี้ก็อยากทำให้มันมีมิติ อยากดูว่ามันจะปูดไปทางนั้นทางนี้ได้ไหม เพราะปกติเราทำรูปเป็นสองมิติแบนๆ แต่สุดท้ายด้วยอะไรหลายๆ อย่างก็ลงตัวที่รูปแบบนี้”
หันไปถามพี่พฤทธิ์ ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ้าของร้าน 10 ml. และเจ้าของเดียวกับสำนักพิมพ์ 10 mm. ว่าทำไมจึงเป็น KHAE จัดแสดงงานในช่วงเดือนมีนาคม พี่พฤทธิ์ให้ข้อมูลเบื้องต้นก่อนว่า เพราะจุดตั้งต้นของ 10 ml. อยากทำพื้นที่เชิงทดลอง ให้ศิลปินหน้าใหม่ได้เวียนเข้ามาจัดนิทรรศการขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ไม่ต้องเป็นศิลปินโด่งดังและรวบรวมการทำงานมาตลอดชีวิตเพื่อได้จัดนิทรรศการครั้งหนึ่ง
พื้นที่ออกแบบให้แต่ละเดือนศิลปินได้เวียนเข้ามาจัดนิทรรศการ หลากรูปแบบที่ตัวเองสนใจ กว่าจะเวียนมาถึง KHEA ก็จัดไปแล้วห้าครั้ง ซึ่งหลังจาก KHAE ก็จะมีศิลปินท่านอื่นเวียนเข้ามาอีก
“เอาจริงๆ แล้วนักวาดทุกคนที่เวียนเข้ามาจัดนิทรรศการในพื้นที่ทดลองตรงนี้ซึ่งมีพื้นที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ แน่นอนว่าเราอยากสร้างพื้นที่งานสื่อสารทางศิลปะ อย่างที่เกิดในไต้หวันหรือเกาหลี ที่มีคาเฟ่ เวิร์คช็อป และพื้นที่จัดนิทรรศการศิลป์ในที่เดียว และงานก็เล่าชีวิตประจำวันและมันสื่อสารอย่างเป็นมิตรกับคนได้ง่าย ถ้าให้ตอบแบบชัดๆ วิธีเลือกก็คือ การสื่อสาร (เน้นเสียง)
“อย่าง KHAE เราติดตามเขาในเพจแล้วหลงรัก เพราะเรื่องเล่าคม ตรง จบในภาพที่สั้น ไม่มีข้อความอะไร และเป็นงานที่พูดถึงชีวิตประจำวัน สื่อสารกับคนดูได้ง่าย และมันน่ารัก”
จุดหนึ่งที่พฤทธิ์สนใจ ก็คือการทำงานกับกราฟิกมือใหม่ที่อยู่ในสนามโซเชียล ซึ่งแม้ทุกคนจะมีพื้นที่เป็นของตัวเอง แต่มันก็น่าสนใจที่จะชักชวนคนเหล่านั้นเปิดพื้นที่ออฟไลน์ รวมผลงานเพื่อจัดนิทรรศการให้ศิลปินได้พบปะกับแฟนเพจ ทั้งสร้างบรรยากาศทางวัฒนธรรมให้เกิดขึ้นในบ้านเรา
หันไปถามแขต่อว่า ในฐานะกราฟิกมือใหม่ในสนามออนไลน์ คาแรคเตอร์ของมันเป็นอย่างไร เธอรู้สึกยังไงกับมัน
“เอาจริงๆ ช่วงนี้โพสต์น้อยลงมาก อาจจะเป็นช่วงค้นหา และรอการเกิดอีกครั้งก็ได้นะ (หัวเราะ) มันเคยมีช่วงหนึ่งที่เราเริ่มทุกข์กับการเป็นกราฟิกออนไลน์ คือกังวลว่าต้องโพสต์บ่อยๆ ต่อวันต้องมีปริมาณเท่าไหน เพราะเราก็อยากสร้างมันเนอะ
“แต่ไปอ่านบทสัมภาษณ์ของ Sahred Toy นักวาดคนหนึ่งที่เราชอบ เขาบอกว่าเมื่อก่อนเครียดมากว่าต้องโพสต์ต่อวันเท่าไหร่ แต่พอไม่สนใจแล้วมันก็สนุกดี เราก็เลย…เอาวะ ลองไม่สนใจดูบ้าง ซึ่งจะเห็นว่าช่วงหลังๆ ซึ่ง โคตรนานเลยแหละ เราไม่ได้โพสต์อะไร เริ่มรู้สึกว่าเราต้องอนุญาตให้ตัวเองชิลล์บ้าง เราอยากให้มันสนุกไม่ใช่เหรอ ถ้าเครียดก็ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการนะ
“แต่มันก็เป็นพื้นที่ที่ทำให้เราอยากปล่อยไหล ลองทำทุกอย่างให้สุด อยากเป็นคนแบบไหนก็จะทำแบบนั้น อย่างเช่นทำงานกับ The Potential สารภาพว่าจริงๆ เราเกลียดเด็ก เกลียดวัยรุ่นมาก แต่พอทำแล้วเราก็ เออ เห็นใจพวกนางขึ้นนะ รู้สึกว่าวัยรุ่นมีกรอบหลายอย่าง ข้อจำกัดหลายอย่างที่ต้องเผชิญ แต่มันสนุกดี และอย่างที่บอกว่าเราอยากปล่อยให้ตัวเองไหลไปให้สุด อยากรู้ว่าจะทำอะไรได้อีก”
นอกจากติดตามงานของเธอได้ที่เพจ KHAE และใน The Potential แล้ว ขอชวนทุกคนมา ‘เช้า CHARM เย็น CHARM’ กับ KHAE ที่ร้าน 10 ml. ได้ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 4 เมษายน 2561 ไม่ใช่แค่ได้เสพความ KHAE แต่มันเป็นบรรยากาศในร้านบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกบำบัดจากลายเส้นมีน้อยและสีที่มีไม่มากนี้
ดูข้อมูลนิทรรศการเพิ่ม: เช้า CHARM เย็น CHARM: An exhibition by KHAE จบจากงาน KHAE ที่ 10 ml. ยังมีงานจากศิลปินท่านอื่นเวียนมาทุกเดือน จะเป็นอย่างไรนั้นติดตามได้ที่: 10 ml. Cafe Gallery
Author
