ฉันเติบโตอย่างเงียบๆ
เหมือนเมล็ดพันธุ์
หยั่งรากอยู่กับผืนดิน
แตกใบอ่อนเป็นปีก
แสงแดด แสงเดือน และแสงดาว
ทำให้ลำต้นพุ่งสูงชะลูด
บาดแผลเพิ่มวงปีให้ชีวิต
ฉันไม่ใช่นักเดินทางตามล่าจุดเช็คอิน
เซลฟี่ยิ้มกว้างท่ามกลางทุ่งดอกไม้
นั่งกินกาแฟดริฟกับคัพเค้กอยู่ในร้านกาแฟกลางทุ่งนา
ถ่ายรูปคู่กับเมืองในศตวรรษเก่าก่อน
ซึ่งกลายมาเป็นสินค้าท่องเที่ยวของทศวรรษปัจจุบัน
ฉันก้าวสั้นๆ
อยู่ในสำนักงานเล็กๆ
เหมือนกวีเขียนบทกวีทีละคำ
ชาวนาเดินปักดำข้าวทีละกอ
ใช้แกะเก็บข้าวทีละรวง
ชาวสวนยางกรีดยางทีละต้น
จนถึงฤดูยางผลัดใบ
ก้าวสั้นๆ ในการงานหล่อเลี้ยงชีวิต
ที่พาฉันเดินทางไกล
ไปพร้อมกับการปีนยอดเขาของนักผจญภัย
และย่างก้าวเดินจงกรมของอริยสงฆ์
ถลา เล่นลม
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
