เรื่อง: Kiribun
1 พฤษภาคม 2559 / 11.45 น.
ฉันเดินเข้าไปในโรงหนังแห่งหนึ่งเพื่อชมภาพยนตร์ Colonia เป็นหนังที่เข้าฉายน้อยโรง แทบไม่มีใครพูดถึงในบ้านเรา และที่นี่ก็เป็นโรงสุดท้ายแล้วที่ยังมีโปรแกรมฉายอยู่
มีผู้ชมไม่ถึง 10 คน นั่นทำให้บรรยากาศภายในยิ่งหนาวยะเยือก แล้วภาพเมืองซานติอาโก แห่งประเทศชิลี ในปี 1973 ก็ปรากฏขึ้นบนจอ
11 กันยายน 1973 / ประเทศชิลี
นายพลออกุสโต ปิโนเชต์ ได้นำกองทัพเข้ายึดอำนาจจาก ประธานาธิบดีซัลวาดอร์ อัลเยนเด และปกครองประเทศชิลียาวนานถึง 17 ปี
ปี 1990 ชิลีกลับมาเป็นประชาธิปไตยอีกครั้ง หลังสิ้นสุดอำนาจของนายพลปิโนเชต์
22 พฤษภาคม 2557 / 16.30 น.
มีการประกาศยึดอำนาจจากรัฐบาลรักษาการ นิวัฒน์ธำรง บุญทรงไพศาล โดยคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ที่มี พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นหัวหน้าคณะ
นับจากนั้นอีก 91 วันถัดมา ในวันที่ 21 สิงหาคม 2557 พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 29 ของประเทศ และนับเป็นวันสิ้นสุดการใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 นับแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
1 พฤษภาคม 2559 / 14.00 น.
แดดตอนบ่ายสองที่หน้าโรงหนังแห่งนั้น ทำให้ฉันกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง นึกย้อนกลับไปเกือบสองชั่วโมงระหว่างที่นั่งดูเรื่องราวของเลนา และ แดเนียล ในค่าย ‘โคโลเนีย ดิกนิแดด’ ซึ่งเป็นค่ายที่จัดตั้งขึ้นโดย พอล เชเฟอร์ เขาเคยเป็นสมาชิกยุวชนฮิตเลอร์ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ก่อนที่จะผันตัวมาเป็นนักบุญแบปติสท์ ณ ค่ายแห่งนี้
โคโลเนีย ดิกนิแดด มีทั้งพื้นที่ทำการเกษตร โรงเรียน โรงพยาบาล โรงไฟฟ้า ซึ่งทั้งหมดนี้ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลอย่างเงียบๆ
ในยุคสมัยของนายพลปิโนเชต์ ได้มีการจัดตั้งองค์กรตำรวจลับขึ้นเพื่อสอบสวนประชาชนในประเทศ และค่ายโคโลเนีย ดิกนิแดด ก็ถูกทำให้เป็นสถานที่คุมขังทรมานนักโทษและศัตรูของรัฐบาลทุกคน มันคือขุมนรกดีๆ นี่เอง
ภาพความโหดร้ายเหล่านี้ คนที่มีจิตใจเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดาอย่างเราๆ ย่อมอ่อนไหว เจ็บปวด และเศร้าใจ ไม่ว่าจะเกิดกับใคร หรือที่ไหนในโลกก็ตาม
วันนี้ เหตุการณ์ความทารุณโหดร้ายใน โคโลเนีย ดิกนิแดด ได้ถูกเปิดโปงสู่สายตาชาวโลก พอล เชเฟอร์ และนายพลปิโนเชต์ได้รับโทษทัณฑ์ในสิ่งที่เขาก่อขึ้นแล้ว ประเทศชิลีกลับมาเป็นประเทศที่มีประชาธิปไตย มีประธานาธิบดีที่มาจากการเลือกโดยประชาชน อีกครั้ง
ความโหดร้ายรุนแรงที่เกิดขึ้นนี้ ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ เพื่อให้เราทุกคนระลึกถึง ตระหนัก และไว้อาลัยแด่เหยื่อ และผู้สูญเสียทุกคน
บ่าย 3 โมง
ฉันยังคงนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟข้างโรงหนังแห่งนั้น มองผ่านกระจกออกไป แดดแรงไม่มีทีท่าว่าจะลดละ ปีนี้เป็นปีที่ร้อนกว่าปีไหนๆ ที่เคยผ่าน และมันคงจะร้อนขึ้นอีกเรื่อยๆ จนถึงวันสิ้นสุดโลก…
ฉันคิดถึงเออร์เซิล หนึ่งในหญิงสาวที่เติบโตมาในค่ายแห่งนั้น ในหนัง-เธอเป็นตัวแทนของใครอีกหลายคนที่เคยมีชีวิตอยู่ที่นั่น
ความทรมานที่ค่ายแห่งนั้นจบลงแล้วนะเออร์เซิล บ้านเมืองที่เธออยู่ บัดนี้ประชาชนมีสิทธิ์มีเสียงได้อย่างเต็มที่ สิ่งเลวร้ายที่ พอล เชเฟอร์ และนายพลปิโนเชต์ได้เคยทำไว้กับประชาชนของเขา จบลง และทุกคนได้รับรู้ความจริงในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป
ส่วนในบ้านของฉันเอง เราไม่เคยได้รับรู้ความจริงที่เกิดขึ้นกับคนในประเทศของเราเลย คนที่ถูกควบคุมตัว คนที่หายไป เพื่อนที่กล้าหาญเหล่านั้น เราไม่เคยได้รู้ชะตากรรมของพวกเขา และบางคนก็หายไปอย่างนั้นตลอดกาล
และฉันไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองของฉันนี้มันจะยาวนานไปอีกสักแค่ไหน พอๆ กับที่ไม่รู้เลยว่าอุณหภูมิความร้อนบนโลกนี้จะสิ้นสุดลงที่เท่าไร.
Author
