เรื่อง: Kiribun
วันที่แม่ป่วย
15 ปีก่อน ตอนที่รู้ว่าแม่ป่วยหนัก คือวันที่แม่ล้มลงไปนอนหน้าห้องน้ำ เราอยู่บ้านกันสองคน เวลานั้นฉันไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีสติมากพอ และแทนที่จะโทรเรียกรถพยาบาล ฉันก็กลับวิ่งออกไปที่ถนน โบกมือเรียกแท็กซี่
แม่ยังคงมีสติอยู่ แต่บ่นว่าหายใจไม่ค่อยออก เราบีบมือกันแน่น ฉันบังคับน้ำตาไม่ให้ไหล รู้เพียงว่าคนที่ต้องเข้มแข็งที่สุดในเวลานี้คือฉันเอง
เสียงเพรียกของปีศาจตอนเที่ยงคืน
คอนอาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคน แม่ผู้ต้องเข้ารับเคมีบำบัดและมันมีผลกับผมของเธอ บ้านที่ทึมเทาเศร้าหมอง ความป่วยไข้ของแม่ทำให้คอนเป็นเด็กที่มีรอยดำคล้ำใต้ดวงตา – ความทุกข์เศร้าของเขาปรากฏออกมาแบบนั้น
จะมีอะไรเลวร้ายไปกว่าการที่เด็กวัยอย่างคอนจะต้องเผชิญแต่ฝันร้ายซ้ำๆ ซากๆ จนวันหนึ่งฝันร้ายนั้นก็กลับมีชีวิต และปลุกให้เขาตื่นขึ้นเมื่อเวลา 00.07 น.
หนึ่งเดือนยาวนานเหมือนสิบปี
หลังจากแม่เข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจ แม่ยังคงต้องพักอยู่ในห้องไอซียู วันแรกๆ หมอบอกว่าอาจจะแค่หนึ่งสัปดาห์ แต่แล้วมันก็ล่วงเลยเข้าไปสอง-สาม-สี่ จนเป็นเดือน
ฉันไปเยี่ยมแม่ทุกวัน แม่ยังคงนอนไม่ได้สติ บางวัน จู่ๆ ก็มีน้ำตาไหลออกมาที่หางตาของแม่ แต่อวัยวะส่วนอื่นของแม่ไม่ยอมขยับ–
จนกระทั่งหมอบอกว่า พวกเราอาจต้องทำใจ…
ต้นไม้บำบัดที่ชื่อ ‘ยิว’
ในเวลาเที่ยงคืนเจ็ดนาที คืนหนึ่ง ปีศาจต้นยิวก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าต่างห้องคอน เขามาเพื่อเล่านิทานให้คอนฟังสามเรื่อง และมีข้อแม้ว่าเมื่อจบเรื่องที่สาม คอนจะต้องเล่าเรื่องที่สี่ให้เขาฟัง
คอนเป็นเด็กกล้าหาญ เขาไม่เกรงกลัวต้นไม้ปีศาจยักษ์ตนนั้นแม้แต่น้อย ตรงข้าม บางทีคอนอาจรู้สึกว่าในยามวิกาลที่เขาต้องฝันร้ายเช่นนี้ – เขายังมีเพื่อน
วันสิ้นสุด…
วันสุดท้ายในห้องไอซียูของแม่ ฉัน พี่ชาย และพ่อ เราเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยนให้แม่ ตามที่หมอได้โทรศัพท์ไปแจ้งอาการกลางดึก
ฉันยืนข้างเตียง จับมือแม่มากุมไว้… มันแสนจะเจ็บปวดทรมานใจ และฉันไม่ได้กลั้นน้ำตาอีกต่อไปแล้ว แค่เพียงปล่อยให้มันไหลออกมาเงียบๆ
ก่อนหน้านั้นหลายวัน พ่อพาฉันและพี่ๆ ไปตระเวนตามวัดหลายแห่ง เราจุดธูป ยกมือไหว้ขอพรพระ อธิษฐานขอให้แม่กลับมาแข็งแรง หายป่วย
ฉันไม่รู้เลยว่าพ่อกับพี่ชายคิดยังไงบ้าง เราไม่ได้พูดคุยกันมากนัก และความจริงในใจที่ทำให้ฉันเกลียดตัวเองในตอนนั้นก็คือ…
ฉันอยากให้แม่ไปพ้นจากความทรมาน
มนุษย์ทุกคนล้วนปรารถนาจะไปให้พ้นทุกข์
ถึงเวลาที่คอนจะต้องเล่านิทานเรื่องที่สี่ให้ต้นยิวฟัง ในโลกของคอนที่เต็มไปด้วยฝันร้ายเรื่องเดิมๆ นิทานของเขาคือเรื่องราวในชีวิตจริง
เมื่อโรคร้ายของแม่ไม่อาจบำบัดรักษาด้วยเคมีอื่นใด
ความจริงในใจของคอนคือสิ่งเดียวที่จะเยียวยาและปลดปล่อยแม่ให้เป็นอิสระ
ก่อนหน้านั้น–
ฉากสุดท้ายในนิทานที่เขาเล่าให้ต้นยิวฟัง แผดก้องจากปากของเขา…
“ผมอยากให้เรื่องนี้จบลงเสียที!”
Author
