แปดสิบกว่าปีแล้ว
รถถังยังคงจอดอยู่หน้าบ้าน
ทหารกล้าผลัดเปลี่ยนกันเสียสละเพื่อชาติ
เจ้าเก่าไป เจ้าใหม่มา
คล้ายวงเวียนฤดูกาลผันผ่าน
กลายเป็นสิ่งสามัญของชีวิต
เหมือนเด็กน้อยสะพายเป้เดินไปโรงเรียน
ตกบ่ายได้ยินเสียงตามสายประกาศการยึดอำนาจคณะปกครอง
เสียงเฮลั่นของเด็กด้อยเดียงสาดังกระหึ่ม
บัดนี้เขาเธอในวัยหนุ่มสาวเริ่มได้ยินคำพร่ำบ่น
ตลาดนัดจัดถี่เกินไปในยามก้นกระเป๋ามีแต่เศษเหรียญ
เถาเครือตดหมาเลื้อยคลุมรถถัง
แมงใบ้ก่อรังในปากกระบอกปืน
ช่อดอกไม้เหี่ยวแห้งของใครหนอปักไว้เมื่อหลายปีก่อน
ก้านดอกหนามแหลมยังคงค้างคาจิตใจคนพลาดพลั้ง
แต่มันยังคงเบ่งบานในดวงใจคนมืดบอดตลอดกาล
แม้ล่วงผ่านนานหลายสิบปี
ซึ่งรถถังยังคงจอดอยู่หน้าบ้าน.
อรุณรุ่ง สัตย์สวี
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย
และ สำนักพิมพ์แสงดาว
Author
