แดดเดือนมีนาฯ เปลือยกายล่อนจ้อน
ทอดตัวแน่นิ่งอยู่บนผืนแผ่นน้ำคลองสายโบราณ บ้างเกาะเกี่ยวเกลียวคลื่นลูกเล็กๆ สะท้อนแสงระยิบระยับ
ราวกับนักขอทานอำนาจ เดินโบกไม้โบกมือหาคะแนนเสียง ไม่ก็มองดูคล้ายฝูงปลาลูกครอกหัดว่ายน้ำตามแม่
บ้างเอ้อระเหยลอยชายแผดเผา ปลิดขั้วกิ่ง ใบยางนา สะเดา มะค่า ร่วงราย
สะกิดควายสองแม่ลูกที่กำลังอภิรมย์อยู่กับยอดหญ้าอ่อน
จนต้องหันรีหันขวางด้วยอารามผวาตกใจ นกเอี้ยงขี้ควายกระโดด หย็องๆ สะดุ้งตาม
นานครั้ง ลมหัวกุดจะฉุดกระชากหญ้าแห้ง ตอซัง เศษใบไม้ลอยเวียนวน
ราวบทสนทนาแห่งสายลมรำร่ายไม่ประสีประสา
นกลำพังส่งเสียงร้องจิ๊บๆ จ๊าบๆ ก่อนสยายเรียวปีกโบยบินสู่ท้องฟ้า ซึ่งร้างไร้หมู่เมฆบดบัง
ใต้ร่มยางนาใหญ่ขนาดห้าคนโอบ
ปูนาเปื้อนโคลนตมเดินกรูกราวในครุสังกะสีเก่าคร่ำ
ขวดพลาสติกที่เคยบรรจุน้ำหวานอัดลมของบริษัททุนข้ามชาติหลากรส
ถูกเปลี่ยนมาบรรจุน้ำดื่มจากบ่อโบราณกลางบ้านที่มิเคยแห้งขอด
เสมือนดั่งความหิวที่ยังคงดำรงอยู่ทุกยุคทุกสมัย ทุกรัฐบาล
ก่อนเขาจะหยัดกายลุกขึ้น มือหนึ่งถือเสียม อีกมือหิ้วครุถังสังกะสี
และไม่ลืมหยิบเอาต้นสาบเสือลำเท่าปากกา ขนาดวากว่าๆ เพื่อเอาไว้แหย่รูปูนา
รูแล้วรูเล่า เพื่อค้นหาความหิวที่มุดหัวอยู่ในรู ลึก-ตื้น แล้วแต่จะเลือกขุด
มิทันเงียบเสียงกรูกราวจากสองปูนาเคราะห์ร้าย
แอ้บๆๆ แอ้บๆๆ มันคือเสียงกบ
“เสียงร้องของความหิวมักก้องดังเสมอ” เขาคิดในใจ
ก่อนจะวางครุสังกะสีที่มีปูนาเคราะห์ร้ายสองตัว หลบแดดพักใต้ร่มหว้าใหญ่
“รอจังหวะ เฝ้ารอความหิวหยุดส่งเสียง”
เขายกน้ำดื่มในขวดขึ้นจิบอีกครั้ง และไม่ลืมที่จะเทราดรดลงบนตัวปูนาด้วย
แอ้บๆ แอ้บๆ เสียงกบเคราะห์ร้ายเริ่มเปลี่ยนจากเสียงร้องดังเล็กแหลม ค่อยๆ เบาลงๆ
อันเป็นจังหวะเดียวกันกับการลุกพรวดพร้อมเสียม รี่ตรงไปยังที่มาของเสียงร้องดังกล่าว
หากแต่ในใจกลับเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ
“คล้ายยินเสียงกระซิบจากพ่อว่า” ระวังงูพิษ
พ่อผู้สูญเสียหมาบ้านหลังอานตัวเก่งให้กับความหิว โดยไม่ระแวดระวัง
“คล้ายเสียงกระซิบจากปู่ว่า” ระวังกับดัก
ปู่ผู้สูญเสียขาข้างซ้ายให้กับความหิวอีกเช่นกัน โดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“คล้ายเสียงกระซิบจากความหิว”
“เสียงร้องของความหิวมักก้องดังเสมอ”
เขาตัดสินใจ ก่อนใช้เสียมฟาดไปยังตัวและหัวงูปลาผอมโซจนสิ้นลมหายใจ
ขณะในปากงูมีกบเพศผู้ที่กำลังจะถูกกลืนจนหมดตัวอยู่รอมร่อ
แดดเดือนมีนาฯ ยังคงเปลือยกายล่อนจ้อน
ทั้งบนแผ่นหลังเลื่อมพราวพรายของงูปลาผู้ล่า
และบนใบหน้าของเขาผู้ล่า เฉกเช่นกัน
บรรจง บุรินประโคน
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
