ความหิว

 

แดดเดือนมีนาฯ เปลือยกายล่อนจ้อน

ทอดตัวแน่นิ่งอยู่บนผืนแผ่นน้ำคลองสายโบราณ บ้างเกาะเกี่ยวเกลียวคลื่นลูกเล็กๆ สะท้อนแสงระยิบระยับ

ราวกับนักขอทานอำนาจ เดินโบกไม้โบกมือหาคะแนนเสียง ไม่ก็มองดูคล้ายฝูงปลาลูกครอกหัดว่ายน้ำตามแม่

บ้างเอ้อระเหยลอยชายแผดเผา ปลิดขั้วกิ่ง ใบยางนา สะเดา มะค่า ร่วงราย

สะกิดควายสองแม่ลูกที่กำลังอภิรมย์อยู่กับยอดหญ้าอ่อน

จนต้องหันรีหันขวางด้วยอารามผวาตกใจ นกเอี้ยงขี้ควายกระโดด หย็องๆ สะดุ้งตาม

นานครั้ง ลมหัวกุดจะฉุดกระชากหญ้าแห้ง ตอซัง เศษใบไม้ลอยเวียนวน

ราวบทสนทนาแห่งสายลมรำร่ายไม่ประสีประสา

นกลำพังส่งเสียงร้องจิ๊บๆ จ๊าบๆ ก่อนสยายเรียวปีกโบยบินสู่ท้องฟ้า ซึ่งร้างไร้หมู่เมฆบดบัง

 

ใต้ร่มยางนาใหญ่ขนาดห้าคนโอบ

ปูนาเปื้อนโคลนตมเดินกรูกราวในครุสังกะสีเก่าคร่ำ

ขวดพลาสติกที่เคยบรรจุน้ำหวานอัดลมของบริษัททุนข้ามชาติหลากรส

ถูกเปลี่ยนมาบรรจุน้ำดื่มจากบ่อโบราณกลางบ้านที่มิเคยแห้งขอด

เสมือนดั่งความหิวที่ยังคงดำรงอยู่ทุกยุคทุกสมัย ทุกรัฐบาล

ก่อนเขาจะหยัดกายลุกขึ้น มือหนึ่งถือเสียม อีกมือหิ้วครุถังสังกะสี

และไม่ลืมหยิบเอาต้นสาบเสือลำเท่าปากกา ขนาดวากว่าๆ เพื่อเอาไว้แหย่รูปูนา

รูแล้วรูเล่า เพื่อค้นหาความหิวที่มุดหัวอยู่ในรู ลึก-ตื้น แล้วแต่จะเลือกขุด

มิทันเงียบเสียงกรูกราวจากสองปูนาเคราะห์ร้าย

แอ้บๆๆ แอ้บๆๆ มันคือเสียงกบ

“เสียงร้องของความหิวมักก้องดังเสมอ” เขาคิดในใจ

ก่อนจะวางครุสังกะสีที่มีปูนาเคราะห์ร้ายสองตัว หลบแดดพักใต้ร่มหว้าใหญ่

“รอจังหวะ เฝ้ารอความหิวหยุดส่งเสียง”

เขายกน้ำดื่มในขวดขึ้นจิบอีกครั้ง และไม่ลืมที่จะเทราดรดลงบนตัวปูนาด้วย

แอ้บๆ แอ้บๆ เสียงกบเคราะห์ร้ายเริ่มเปลี่ยนจากเสียงร้องดังเล็กแหลม ค่อยๆ เบาลงๆ

อันเป็นจังหวะเดียวกันกับการลุกพรวดพร้อมเสียม รี่ตรงไปยังที่มาของเสียงร้องดังกล่าว

หากแต่ในใจกลับเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ

“คล้ายยินเสียงกระซิบจากพ่อว่า” ระวังงูพิษ

พ่อผู้สูญเสียหมาบ้านหลังอานตัวเก่งให้กับความหิว โดยไม่ระแวดระวัง

“คล้ายเสียงกระซิบจากปู่ว่า” ระวังกับดัก

ปู่ผู้สูญเสียขาข้างซ้ายให้กับความหิวอีกเช่นกัน โดยไม่ทันได้ตั้งตัว

“คล้ายเสียงกระซิบจากความหิว”

“เสียงร้องของความหิวมักก้องดังเสมอ”

เขาตัดสินใจ ก่อนใช้เสียมฟาดไปยังตัวและหัวงูปลาผอมโซจนสิ้นลมหายใจ

ขณะในปากงูมีกบเพศผู้ที่กำลังจะถูกกลืนจนหมดตัวอยู่รอมร่อ

 

แดดเดือนมีนาฯ ยังคงเปลือยกายล่อนจ้อน

ทั้งบนแผ่นหลังเลื่อมพราวพรายของงูปลาผู้ล่า

และบนใบหน้าของเขาผู้ล่า เฉกเช่นกัน

 

บรรจง บุรินประโคน

 

สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย

สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย
สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย
สำนักพิมพ์แสงดาว
สำนักพิมพ์แสงดาว

Author

WAY of WORDS
โครงการเปิดรับต้นฉบับเรื่องสั้นและบทกวี ไม่จำกัดความยาวและเรื่องที่อยากเล่า ต้นฉบับทั้งเรื่องสั้นและบทกวี ถูกอ่านและพิจารณาโดยคณะบรรณาธิการสายแข็ง ก่อนเผยแพร่ทาง waymagazine.org

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ โดยการเข้าใช้งานเว็บไซต์นี้ถือว่าท่านได้อนุญาตให้เราใช้คุกกี้ตาม นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า