ด้วยอาวุธคือสองมือเปล่า
ข้าพเจ้าเอาใจเข้าโถมถั่ง
โดยเรี่ยวแรงเร่งรุดสุดกำลัง
รื้อและสร้างมุ่งหวังการเปลี่ยนแปลง
เพื่อปีกชีวิตอิสระ
พ้นพันธนาการที่เฝ้าแฝง
ทลายมืดดำบางกำแพง
สู่ทางแห่งแสงเช้าไร้โซ่ตรวน
ฉายอาบทาบทอทุรยุค
สู่ศานติสุขทุกเสี้ยวส่วน
ลึกในใจพบสงบล้วน
ใจว่ายใจทวนกระแสธาร
ทว่ากี่มือยังยื้อยุด
ยังรั้งยังฉุดการเปลี่ยนผ่าน
หมายคงอำนาจอันสามานย์
สืบต่อสันดานความเคยชิน
อ่อนแอจึงมิอาจต้านแรง
มืดแสงกระชากฉีกปีกวิ่น
โซ่ตรวนยังล่ามการโบยบิน
กำแพงทมิฬยังขวาง – ทางเคี้ยวคด
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่แพ้พ่าย
ข้าพเจ้ากลายเป็นกบฏ
ทว่าการต่อสู้ยังงามงด
ล่วงสู่บทตอนใหม่… ไม่เคยท้อ
สุทธิพงษ์ แก้วอามาตย์
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
