ณ ที่หนใดที่ไร้หน
ที่คนแบ่งขั้วแบ่งตัวขั้น
ที่คนแบ่งคนแบ่งชนชั้น
ที่นั่นย่อมไม่ถึงไหนนัก
นานมากแล้วล่ะ จังหวะเดิน
ที่เกินที่ขาดขนาดหนัก
ข้อเท็จจริงลวงมิท้วงทัก
เหมือนจักให้เป็นอยู่เช่นนั้น
จริงไหมสิทธิ์เสียงที่เคียงคน
แต่ปล้นสิทธิ์เสียงเหลือเพียงฝัน
จริงไหมคนเราล้วนเท่ากัน
เหมือนมันแค่คำให้ย้ำคิด
เรากำลังถูกพรากจากตัวเรา
สิ้นเงาคนที่ควรมีสิทธิ์
สิ้นจากการที่มีชีวิต
ชนิดขื่นขมระทมทุกข์
เรามีตัวตนเท่าไหร่ในที่นี้
เรามีหรือไม่ ไอ้ความสุข
กินอยู่ปากท้องจริงของยุค
หรือทุกข์กระทำอยู่ซ้ำซ้อน
ระบอบปกครองเป็นของใคร
คนไทยหรือว่า ใครมาก่อน
นักการเมือง ข้าราชการ กี่ขั้นตอน
เดือดร้อนทั่วหล้าประชาชน
จารุพัฒน์ เพชราเวช
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
