The Man Who Stand Up: ขำก็คือขำเด้อ

ภาพ: นิธิ นิธิวีรกุล

ไม่รู้ว่าเป็นคนเส้นตื้นขี้ขำเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหรือเปล่า เพราะนี่ (นี่-สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง) กับเพื่อนข้างขวา (เพื่อนข้างขวา-สรรพนามบุรุษที่สอง) นั่งขำกันขี้แตก แต่เพื่อนข้างซ้าย (เพื่อนข้างซ้าย-สรรพนามบุรุษที่สาม) หันมาเหล่ถามว่า ‘เอ่อ… หนูขำอะไรอะ?’

เอ้า… ขำก็คือขำเด้อ

ข้อสังเกตประการที่หนึ่ง ความขำหรือไม่ขำให้กับมุกแบบไหน อาจเกี่ยวกับช่วงวัยที่นี่และเพื่อนข้างขวา มีอายุเฉลี่ยในนิยามของวัยรุ่นตอนกลาง วัยรุ่นตอนกลางที่เส้นความฮาไม่ลึกนัก นโยบายว่าเราจะฮาให้กับเรื่องแบบนี้ และไม่ฮาให้กับเรื่องแบบไหน ยังไม่ค่อยมั่นคงนัก (นโยบายความฮาเช่น เราจะไม่ฮาให้กับมุกเจ็บตัว เพราะไม่ส่งเสริมการทำร้ายร่างกาย ไม่ฮาให้กับมุกคนล้อตุ๊ด กะเทย LGBTQ อะไรแบบนี้เป็นต้น)

ข้อสังเกตประการที่สอง ไม่มีละ และเอาจริงๆ ข้อแรกก็คือแถ เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนี่และเพื่อนข้างขวาจึงขำ แต่เพื่อนข้างซ้ายขำที่เราขำ รวมทั้งการต้องตอบคำถาม หลังลงวิดีโอในสตอรี่อินสตาแกรมว่านี่ไปดูเดี่ยวพี่ยู-กตัญญู สว่างศรี กับแสตนด์อัพคอเมดี้ครั้งที่ 3 The Man Who Stand Up ของเขา กับเพื่อนที่อินบ็อกซ์มาถามว่า ‘เป็นไง ดีเปล่า ขำมั้ย’ จะตอบว่าอะไรดี

คิดซับซ้อนและนานมาก ทำไมขำ และทำไมพอเป็นพี่ยู ทุกคนจึงคาดหวังว่าจะขำรึเปล่า?

ถูกๆๆ เพราะความคาดหวังของการซื้อบัตรไปดูแสตนด์อัพคอเมดี้ คือเราอยากสำลักความขำจนสมองปลอดโปร่ง เอาให้โล่ง ให้น้ำตาไหล ให้มาสคาร่าเปื้อนจนเดินออกมาแล้วได้ลุคเซ็กซี่ขยี้เยิ้มสุดๆ แต่เพราะตำนานของพี่ยู คือความเฮี้ยน คือความขำให้กับความไม่ขำ คือความคาดเดาไม่ได้ว่าพี่เขาจะโชว์ให้ขำขี้แตก หรือคนดู (โดยเฉพาะคนไม่รู้จัก หรือรู้จักแต่ไม่สนิท) จะเอาสองมือมัดไว้ที่หน้าอกแล้วนั่งหน้าเครียด หรือโชว์หาวใส่คนที่แสดงบนเวทีให้ใจเสียเล่นไปเลยดี

จุ้ย-ศุ บุญเลี้ยง ผู้ที่กตัญญูเคยกล่าวไว้ว่า เขาคือคนที่บอกให้กตัญญูจัดโชว์ครั้งนี้เถอะ ไม่ต้องกลัวคนดูจะเบื่อหรอก

ประเด็นคือ ที่พิจารณาเหลือเกินว่าขำมั้ย หรือขำเพราะอะไร(วะ)? ย่อมมาจากการถูกสปอยล์ว่า เรามาลุ้นกันนะ… ว่าครั้งนี้จะขำหรือไม่ขำ #อะไรแบบนี้ ไหมนะ?

The Man Who Stand Up ครั้งนี้เขาว่าด้วยเรื่องอะไร?

สรุปแบบเร็วๆ คือพี่เขาก็ ‘ยำ’ การใช้ชีวิตทุกจังหวะของตัวเอง เรื่องอ้วน เรื่องแม่ เรื่องขับรถ เรื่องบอกบาริสต้าที่สตาร์บัคส์ว่าตัวเองชื่อ ‘กงยู’ (ซึ่งเพื่อนข้างขวาหันมาทำปากคว่ำ เขย่าตัวนี่ยิกๆ แบบสื่อว่า #ไอบ้า #รับไม่ได้โว้ย) ตัวเรื่องอาจจะไม่อะไรมาก เพราะเราจะติดตามเรื่องเหล่านี้บนเฟซบุ๊คส่วนตัวของพี่ยูบ้างอยู่แล้ว

แต่อวลบรรยากาศที่พาให้สนุกอยู่ได้ คือกองเชียร์ด้านล่างที่ชูป้ายไฟและขำกันอย่างครื้นเครง ส่งกระแสจิตให้คนทั้งฮอลล์ร่วมกันขำให้กับมุกบางมุกที่มันก้ำๆ กึ่งๆ ว่า #ขำไม่ขำวะมุกนี้ ให้รอดต่อไปได้

ถ้าต้องบอกว่าเอกลักษณ์ของพี่ยูคืออะไร หลักๆ คงเป็นความสบายเนื้อสบายตัวเหมือนมาฟังเพื่อนผู้ชายนั่งนินทากัน ซึ่งมันมีสำเนียงบางอย่างที่ทำให้ แบบว่า… ถึงเราไม่รู้จักพี่ยูมาก่อน แต่ก็เหมือนรู้จักและสนิทกับแม่และนายดีมาก (พี่ชายของนายกตัญญู) ไปแล้ว

กตัญญูมาในชุดสูทเนี้ยบ และเฉลยว่าการที่เขาใส่เสื้อลายทางขาวดำคู่กับกางเกงยีนส์อย่างซื่อสัตย์มาหลายปี ก็เพื่อจะปรากฏตัวในชุดสูทอย่างไม่มีใครคาดคิด และเป็นการหักหลังคนดูที่ใส่เสื้อทีมลายขาวดำมาเชียร์เจ้าของเวที
ก่อนจบการแสดง เพื่อนของกตัญญูขึ้นมาร้องเพลงร่วมกันในฐานะผู้ที่สร้างและช่วยผลักดันความสำเร็จ บรรยากาศช่วงนี้เหมือนคนดูเป็นผู้ปกครองที่ภูมิใจกับการแสดงของลูกและเพื่อนๆ ของลูกไม่มีผิด

ไม่แน่ใจว่าเพราะเคยพูดคุยกับพี่ยูมาก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะได้เข้าไปพูดคุยกับเขาก่อนหน้าเขาเล่นจริงครั้งนี้รึเปล่า จึงทำให้เรารู้สึกร่วมและอินไปพี่เขาได้ไม่ยาก เห็นความมุ่งมั่น ความมั่นใจ ความหยิ่งทะนงบางอย่างสาดฉายออกมา เราจึงส่งเสียงเชียร์และร่วมขำอย่างบ้าบอไปเช่นนั้น คำตอบคือ… ไม่รู้โว้ย ขำก็คือขำเด้อ… อะไรแบบนี้มั้ง

แต่ถ้าถามว่าตอนเดินออกประตูแล้วมีอะไรยังติดใจหลงเหลืออยู่ ทั้งตลอดการนั่งกลับบ้านและขณะจรดมือเขียน อาจเป็นจังหวะจบการแสดง ลุกขึ้นบิดเอี้ยวตัวจะกลับบ้าน แล้วพบว่าคนที่นั่งเหนือเราขึ้นไปหนึ่งชั้น คือพี่เอ๋-นิ้วกลม นั่งอยู่เหนือหัวช้านนน… #ยิ้มแป้นแล้น

แต่สิ่งที่ยังติดใจในอันดับต่อมา (คือรองจากความชอบใจในตัวคุณเบนซ์ ผู้ที่เล่นเปิดด้วยมุกชีวิตของมนุษย์กรุงเทพฯ กับการเดินทางด้วยระบบขนส่งสาธารณะ) ก็คือความมุ่งมั่นในตัวคุณกตัญญู สว่างศรี ในชุดสูทครบชิ้น ซึ่งมันฉายพลังออกมาอย่างบ้าบอที่สุด ^^

สุดท้ายนี้ ยังคงส่งแรงเชียร์และรอคอยแสตนด์อัพคอเมดี้ครั้งต่อไปจากคุณ และหวังว่าเราจะได้มีโอกาสเข้าไปร่วมสนทนาและเข้าไปอยู่ในบรรยากาศชวนส่งเสียงขำเช่นนั้นอีก

Author

ณิชากร ศรีเพชรดี
ถูกวางตำแหน่งให้เป็นตัวจี๊ดในกองบรรณาธิการตั้งแต่วันแรก ด้วยคุณสมบัติกระตือรือร้น กระหายใคร่รู้ พร้อมพาตัวเองไปสู่ขอบเขตพรมแดนความรู้ใหม่ๆ นิยมเรียกแทนตัวเองว่า ‘เจ้าหญิง’ แต่ไม่ค่อยมีใครเรียกด้วย เนื่องจากส่วนใหญ่มองว่าเธอไม่ใช่เจ้าหญิงแต่เป็นนักเขียนและนักสื่อสารที่มีอนาคต
(กองบรรณาธิการ WAY ถึงปี 2561)

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ โดยการเข้าใช้งานเว็บไซต์นี้ถือว่าท่านได้อนุญาตให้เราใช้คุกกี้ตาม นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า