‘BLONOTE ไม่ใช่นวนิยาย ความเรียง หรือบทกวี เป็นเพียงถ้อยคำลงท้ายของทาโบลในรายการวิทยุยามดึก’ สำนักพิมพ์ไจไจบุ๊คส์ ให้นิยามหนังสือเล่มนี้ไว้แบบนั้น
หนังสือรวบรวมคำพูดให้กำลังใจคงเป็นของแสลงของใครหลายคน ‘น้ำเน่าอะ’ ‘ทำไมเราถึงต้องอ่านอะไรแบบนี้’ เราก็หนึ่งในนั้น ไม่เคยชอบหนังสืออะไรแบบนี้เลย แต่นี่เป็นหนึ่งในหนังสือที่รอคอยให้ตีพิมพ์ฉบับภาษาไทยมากที่สุด เพราะ เราอยากเข้าใกล้ศิลปินที่เฝ้าติดตามผลงานของเขามาเป็นเวลาสิบกว่าปี
ทาโบล ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ เป็นศิลปินนักร้องนักแต่งเพลงแร็พ-ฮิพฮ็อพ หนึ่งในสมาชิกวง Epik High เนื้อเพลงของเขามีความหมายลึกซึ้ง คมคาย รวมถึงการใช้คำในเนื้อเพลงที่ยากจะหาใครเหมือน เขาชอบเล่นคำ และเปรียบสิ่งต่างๆ ได้เฉียบขาด
ครั้งหนึ่งทาโบลเคยประสบปัญหาชีวิตครั้งใหญ่จากกลุ่มแอนตี้แฟน ชีวิตช่วงนั้นของเขาตกต่ำ จมอยู่ในความเศร้าและทุกข์ใจ ในเวลาต่อมาเขาได้แต่งเพลง ‘Home’ ซึ่งบรรยายความรู้สึกของเขาทั้งหมดไว้ในนั้น
‘ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา ร้องราวกับว่ามันเป็นการหายใจ ความเศร้ากลายเป็นบ้านของผม แม้จะออกไปหาความสุขจากที่ไหน สุดท้ายก็ต้องกลับบ้าน’
‘ชีวิตทุกคนอาจต้องฝ่าดงธนู แต่ทำไมถึงเป็นผมที่มีเป้าธนูติดตรงขั้วหัวใจ’ เรารับรู้ถึงมวลความเศร้ามหาศาลที่อัดอยู่ในเนื้อเพลงความยาว 4.29 นาที
ไม่มีเหตุผลอะไรมากไปกว่า เราชอบเนื้อหาในเพลงที่เขาแต่ง หลายๆ เพลง จึงสั่งซื้อหนังสือเล่มนี้มาแบบไม่ลังเล อยากรู้ว่าคนที่มีคารมคมคายในการเขียนหนังสือ และผ่านประสบการณ์ชีวิตมาอย่างสาหัสจะกลั่นกรองอะไรออกมาเป็นตัวหนังสือบ้าง แม้แต่ละหน้ากระดาษจะมีปริมาณตัวอักษรไม่มาก แม้มันจะเป็นแค่ประโยคคำพูด 2-3 ประโยค เราก็ยังอยากอ่านความคิดของเขา
ประโยคในหนังสือไม่ใช่ข้อความประเภทแต่งมาสวยๆ เพื่อให้กำลังใจโดยเฉพาะ แต่มันเป็นเหมือนห้วงความคิด บางหน้าก็สุข บางหน้าก็เศร้า เหงา ปลงชีวิต มีเหนื่อยบ้าง มีรอยยิ้มบ้าง ไม่ต่างกับชีวิตของเราทุกคน
คำแนะนำของทาโบลคือวันใดที่หัวใจสั่นคลอนให้ลองสุ่มเปิดอ่านข้อความสักหน้าในหนังสือเล่มนี้ แม้วันนี้หัวใจเราจะไม่ได้สั่นคลอน แต่ก็จะลองทำตามคำแนะนำดู และนี่คือข้อความที่เราได้รับ
“ยามที่ฝนตกลงมา สิ่งที่ท้องฟ้าอยากจะบอก คือมันไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเพียงลำพัง” – หน้า 19
| BLONOTE โบลโน้ต แดเนียล อาร์มันด์ ลี เขียน อิสริยา พาที แปล สำนักพิมพ์ ไจไจบุ๊คส์ |
Author
