‘CALMER ROUGE’ เป็นโปรเจ็คต์แห่งความบ้าคลั่งทางศิลปะและการเมืองของ artn’t กลุ่มศิลปินหัวขบถในจังหวัดเชียงใหม่ที่ประกาศกระทำ Performance Art ต่อเนื่องยาวนาน 192 ชั่วโมง หรือ 8 วัน นับตั้งแต่วันที่ 6-14 ตุลาคม 2564
192 ชั่วโมงกับการบุกยึดพื้นที่สาธารณะ และเรียกคืนช่วงเวลาในเดือนตุลาฯ ที่เป็นของประชาชนกลับมา artn’t ทำให้เหตุการณ์เดือนตุลาฯ ไหลย้อนกลับสู่ใจกลางท่าแพ แลนด์มาร์คของเชียงใหม่ จาก 6 ตุลา 2519 หมุนวนไปสู่ 14 ตุลา 2516 เอ่อล้นผ่านกระดาษหนังสือพิมพ์จีนยับยู่ยี่ เก้าอี้พับสีแดง ลวดหนาม ซากเลือดแห้งกรังที่ถูกราดลงบนพื้นในวันที่ 6 ตุลา ซึ่งไม่เลือนหายไปตามเวลาต่อให้วันคืนของ 14 ตุลาจะมาถึง
ไม่เพียงแค่ตัวงานที่ท้าทายต่อพื้นที่และเวลา CALMER ROUGE ยังท้าทายต่อศักยภาพความเป็นมนุษย์ของ รามิล-ศิวะ วิธญ หนึ่งในสมาชิกกลุ่มซึ่งต้องใช้ชีวิตอยู่กับผลงานที่เขาสร้างตลอด 192 ชั่วโมง ทำตัวเป็นผีเดือนตุลาฯ ที่คอยนั่งจ้องตาและพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้คนที่ผ่านเข้ามาในเขตนิทรรศการกลางแจ้งของพวกเขา และนั่นทำให้ CALMER ROUGE กลายเป็นผลงานศิลปะที่มีชีวิตและเลือดเนื้อ
CALMER ROUGE ค่อยๆ ทำให้ผู้ที่เฝ้ามองมันเห็นถึงความเปราะบางของหน่วยงานรัฐที่พยายามกีดกันพื้นที่สาธารณะออกจากประชาชน โดยใช้คำว่า “การขออนุญาตใช้พื้นที่” มาเป็นเหตุผลในการพยายามเคลื่อนย้ายผลงานศิลปะที่ไม่สวยงามชิ้นนี้ออกจากจุดเช็คอินของนักท่องเที่ยว นอกจากนั้นยังถูกจับตามองจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบที่ผลัดเปลี่ยนกันมาสังเกตการณ์ในการแสดงออกทางเสรีภาพของศิลปะนอกขนบ
ท่ามกลางความไม่ราบรื่นของการแสดงผลงานครั้งนี้ เรายิ่งเห็นการต่อสู้ของศิลปินกลุ่มหนึ่งและเพื่อนของพวกเขาที่พยายามทำให้ CALMER ROUGE เดินทางไปถึงเป้าหมาย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผลงานศิลปะนอกแกลเลอรีจะหาหนทางตั้งอยู่ได้ในพื้นที่ที่ไม่เปิดรับมัน ขณะเดียวกัน การที่ CALMER ROUGE ปะทะเข้ากับชีวิตจริงของรามิล ไม่เพียงนำไปสู่การสื่อสาร แต่มันยังกระชากความเป็นมนุษย์ของคนคนหนึ่งออกมาต่อหน้าผู้ชม เนื้อตัวร่างกายที่ค่อยๆ เสื่อมโทรมไปตามสภาพ วันหนึ่งที่ไปถึงท่าแพคุณอาจเจอเขาแสดงอิทธิฤทธิ์แห่งละครเวทีนั่งหักแขนหักขาบิดตัวอยู่บนเก้าอี้แดง อีกวันเขาอาจจะนอนห่อตัวอยู่บนพื้นกลางแดดร้อนจัดแบบคนไม่ปิดบังต่อความอ่อนแอของความเป็นมนุษย์
Performance Art ตลอด 192 ชั่วโมงของ artn’t นอกจากจะนำเหตุการณ์ในเดือนตุลาฯ กลับมาหลอกหลอนผู้ที่เกลียดกลัวต่อการลุกขึ้นสู้ของประชาชนแล้ว CALMER ROUGE ยังตบหน้าคนที่มองว่าศิลปะสกปรกของพวกเขาเป็นภัยคุกคามพื้นที่สวยงามเข้าอย่างจัง
ถ้อยคำสุดท้ายก่อนปิดงานจากรามิล
ท่านทั้งหลาย…โปรดฟังในสิ่งที่ข้าไม่ได้กล่าว
“จงเหยียบยืนบนซากพื้นผืนศพวีรชน”
คำประกาศอิสรภาพประชาชน
ความทุกข์ทนข้นแค้นต้องสะสาง
ทั้งโคตรเหง้า เผ่าไอ้สัส!! ต้องล้มล้าง
เพื่อจะสร้างสาธารณราษฎร์ประชาชน
The End of Compromise.
The End of Performance.
Author
