1
เขาสร้าง แฟรงเกนสไตน์
ในนามของความเกลียดชัง
ประกอบส่วนเศษซากศพ
ให้พลิกฟื้น คืนชีพ
น้ำหนองไหลนองเรือนร่าง
สิ่งมีชีวิตตัวน้อย
ชอนไชตามร่างกายอันมหึมา
ที่ขณะนี้ กำลังขุดดินขึ้นมา
วันแล้ว วันเล่า
จนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
นามว่า ‘หล่ม’
สิบกว่าปีมาแล้ว
ที่ขวานทองตกลงไปในนั้น
และร่ำไห้กับความเดียวดาย
ทำได้เพียงนั่งขีดเขียน
ภาพหนึ่ง นามว่า ‘อนาคต’
แต่ซากศพนั่น
ก็ทำลายมันทิ้ง
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
มันแสยะยิ้ม
ตะคอกบงการเราว่า ‘จงมีความสุข’
ใครคนหนึ่งตะโกนว่า ‘เฮ้ย’
พลันถูกกระชากร่าง
ขว้างออกไปไกล
โดยไม่ทันได้พูดประโยคต่อจากนั้น
ใครอีกคนตัวสั่นงันงก
แสร้งยิ้มอ่อน ก่อนหลบสายตา
2
เขาสร้าง แฟรงเกนสไตน์
ในนามของความเกลียดชัง
ประกอบส่วนเศษซากศพ
ให้พลิกฟื้น คืนชีพ
พลังเหนือธรรมชาติของมัน
ทำให้เรือนร่างเน่าเหม็นมหึมา
โอ่อ่าบนหอคอยอันสูงส่ง
ผลิตสร้างคำสรรเสริญเยินยอ
ให้เหล่ามนุษยชนกล่าวแซ่ซ้อง
แท้จริงแล้ว
มิใช่เพียงสิบกว่าปีนี้หรอกกระมัง
ที่ซากศพนั่นถือกำเนิด
หากแต่ก่อเกิดมาครั้งแล้วครั้งเล่า
ผ่านการลองผิด ลองถูก
สุดท้าย
มันก็กำเนิดออกมา
สมบูรณ์ตามแบบฉบับ
ที่พวกเขาใฝ่ฝัน
3
เขาสร้าง แฟรงเกนสไตน์
ในนามของความเกลียดชัง
ประกอบส่วนเศษซากศพ
ให้พลิกฟื้น คืนชีพ
ซ้ำร้าย
ซากศพ นั่น!
กลับเทียวสั่ง เทียวสอน
ท่องจำ คำ ดี-งาม-ความรัก
ออกเป็นกฎเกณฑ์ตายตัวให้ถือปฏิบัติ
4
เขาสร้าง แฟรงเกนสไตน์
ในนามของความเกลียดชัง
ประกอบส่วนเศษซากศพ
ให้พลิกฟื้น คืนชีพ
และปกครองเหล่ามนุษยชน
5
นอนเถิด ประชาชน
จงยอมทน ก้มหน้าฝืน
เขามีดาบ และมีปืน
เจ้าจักฝืน ไปเช่นไร
ให้ศพ ปกครองบ้าน
ให้ผี ปกครองเมือง
เลิกฟุ้งฝัน ถึงความรุ่งเรือง
เลิกฟุ้งเฟื่อง ถึงความร่ำรวย
ส่งต่อบ้านรกร้าง
ให้ลูกหลาน อ้างว้าง หดหู่
เราเร้นหลบ หลับใหล อยู่ในรู
แล้วประกาศ ว่ากู นั้น ‘อยู่เป็น’
อภิสิทธิ์ ทรัพย์นภาพันธ์
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
