-1-
คืนระทมสะสมความขมขื่น
เฝ้าดูดกลืนความลับสรรพสิ่ง
จากโลกอันอ้างว้างเกินอ้างอิง
เขานั่งนิ่งวาดผืนทรายด้วยปลายนิ้ว
-2-
ชายอาหรับถูกฆ่าตายริมชายหาด
ใกล้ปราสาทหนุ่มรังวัดขจัดความหิว
หนุ่มมาเลย์ขายเนื้อสาวชาวบราซิล
เด็กชาวยิวถูกรมก๊าซอันหมาดชื้น
ป่าเวทมนตร์ไร้ถนนล่วงพ้นผ่าน
รัตติกาลยังแผ่ทอดตลอดผืน
กลางคืนยังคงเป็นเช่นกลางคืน
ภูตพรายได้เริงรื่นและกรีดร้อง
ยังมีป่าโบราณในม่านหมอก
ไร้ป้ายบอก หุบเขาไร้เจ้าของ
กระจกธารประสานแสงแอ่งสีทอง
ท่วงทำนองของความลับนับพัน
-3-
ซากเปลวไฟในสลัมสีน้ำตาล
แนวปราการล้อมชิดเขาปิดกั้น
ใครท่องบ่นคำสาปอาบแสงจันทร์
หินเงียบงันในสำเหนียกอันเปียกชื้น
ไปสู่ความห่างไกลไม่รู้จบ
ไปค้นพบ – สูญหายกลายเป็นอื่น
ไปขัดแย้งเผยคมในกลมกลืน
ไปขมขื่นบนเส้นทางความร้างไร้
สิ้นสุดการบรรเลงเพลงกล่อมศพ
ไม่รู้จบเพลงกล่อมเด็กเสียงเล็กใส
ร้องประสานคำต่อคำ ใจต่อใจ
เพลงต่อเพลงบทใหม่ในห้วงภวังค์
-4-
ลมพัดสอบหอบความชื้นเติมผืนป่า
หมอกไหลบ่าอุ้มเมืองไว้เบื้องหลัง
กำแพงเก่ากร่อนสิ้นแล้วภินท์พัง
มวลความหวังโถมถมหล่มความลวง
จิระ อุ่นเรืองศรี
สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย
Author
