ถึงดวงตาคู่นั้น

ฉันยังเขียนถึงดวงตาคู่นั้น

ด้วยการแอบมอง

ฝูงผีเสื้อในผ้าคลุมสีอ่อน

ชื่อของเธอหมายถึงสิ่งใด

ในดินแดนที่ฝนตกลงมาเหนือเหตุผล

และบ้านของเธอถูกซ่อนในกลักไม้ขีด

เมื่อข้ามถนนของนักเดินเรือ

บนคาบสมุทรที่ไร้รอยต่อ

ฉันสัมผัสถึงเรือนผมและแผ่นหลังอยู่เสมอ

เพราะมีบางสิ่งบางอย่าง

ซ่อนอยู่ในบางสิ่งบางอย่าง

เธอคือกลิ่นดอกไม้ในบทกวี

และบทเพลงที่เด็กขับร้องกับฝูงกระต่าย

คอยเคลื่อนอยู่ไปมา

บนแผนที่ของน้ำตา

ในนิทานปรัมปราของการแบ่งแยก

ฉันฝันถึงเธออีกหลายครั้ง

จากบานหน้าต่างที่เคลื่อนเข้าหาฝั่ง

เธอยังอยู่

ที่หายไปเพียงข่าวร้าย

เธอยังอยู่

ที่หายไปแค่ฝันร้าย

เธอยังอยู่

ในเพลงรักเพลงหนึ่งที่แสนธรรมดา

ในท่วงทำนองที่เรามองกัน

เมื่อตื่นมา

ชาคริต คำพิลานนท์

สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย

สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย

สำนักพิมพ์แสงดาว

• Facebook
• Twitter
• Line

Author

WAY of WORDS
โครงการเปิดรับต้นฉบับเรื่องสั้นและบทกวี ไม่จำกัดความยาวและเรื่องที่อยากเล่า ต้นฉบับทั้งเรื่องสั้นและบทกวี ถูกอ่านและพิจารณาโดยคณะบรรณาธิการสายแข็ง ก่อนเผยแพร่ทาง waymagazine.org