เสียงหัวเราะในช่องแคบระหว่างตึก

 

ย่ำเวลาราตรีกาล

จันทร์เดือนเเรมไม่เฉิดฉายเเสง

หมู่ดาวไม่พร่างพราวสกาววับเเวว

ความมืดดำปกคลุมผืนฟ้าเเละเเผ่นดิน

 

ระหว่างตึกสูงระฟ้า

เเสงไฟส่องสลัวๆ พอเห็นเงา

เสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาน่าฉงน

สิ่งมีชีวิตใดซ่อนตัวอยู่

 

เสียงดังถี่ขึ้นเป็นระยะ

ไม่เเน่ใจนักใช่เสียงมนุษย์หรือภูตผี

หรือใครเเอบมาเล่นจ้ำจี้ยามราตรี

จะสบถถามเสียงดังก็ไม่กล้าพอ

 

จึงตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไปใกล้

เพิงพักปูด้วยกระดาษลังปรากฏอยู่ตรงหน้า

สตรีในเสื้อสีขาวขาดวิ่นนอนเล่นโยกเยกกับเด็กชายไร้กางเกง

ขวดน้ำพลาสติกวางตัวรายล้อมโดยรอบ

ฉากเเห่งความสุขบนพื้นที่เเคบยังคงดำเนินต่อไป

 

สายตาเฝ้ามองอยู่สักพักจึงผละตัวเองออกมา

เเสงไฟสวยงามบนยอดตึกส่องไปทั่วทิศ

มีเพียงลำเเสงน้อยนิดเท่านั้นที่สาดส่องมาเฉียดเพิงพักเล็กๆ

 

ย่ำเวลารุ่งสาง

ดวงตะวันเฉิดฉายเเสง

ฝูงนกออกโบยบิน

เจ้าของตึกกลับมาเยือน

กระดาษลัง สตรีเสื้อสีขาวขาดวิ่น เด็กชายไร้กางเกง

เเละเสียงหัวเราะในช่องเเคบระหว่างตึกเลือนหายไป

 

อติรุจ  ดือเระ

 

สนับสนุนวรรณกรรมไทย โดย

สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย
สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย
สำนักพิมพ์แสงดาว
สำนักพิมพ์แสงดาว

Author

WAY of WORDS
โครงการเปิดรับต้นฉบับเรื่องสั้นและบทกวี ไม่จำกัดความยาวและเรื่องที่อยากเล่า ต้นฉบับทั้งเรื่องสั้นและบทกวี ถูกอ่านและพิจารณาโดยคณะบรรณาธิการสายแข็ง ก่อนเผยแพร่ทาง waymagazine.org

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ โดยการเข้าใช้งานเว็บไซต์นี้ถือว่าท่านได้อนุญาตให้เราใช้คุกกี้ตาม นโยบายความเป็นส่วนตัว

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
Manage Consent Preferences
  • Always Active

บันทึกการตั้งค่า