'คนที่คุณก็รู้ว่าใคร' เป็นหนึ่งในถ้อยคำที่ นิธิ นิธิวีรกุล ใช้เพื่อเปิดการอ่าน 'อย่าคิดถึงช้าง!' หนังสือที่ว่าด้วยการต่อสู้เชิงวาทกรรม การทลายกรอบและการติดกับดัก 'ชุดความคิด' ของทั้งฝ่ายก้าวหน้าและฝ่ายอนุรักษนิยม ว่าการเอาแนวทางของตัวเองไปใส่ฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่ได้ช่วยอะไร
ความพยายามยุบ ‘ภาควิชา’ เป็น ‘สาขาวิชา’ ในสายมนุษยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง สะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดอะไร มีเพียงสาขาวิชาที่ทำเงินเท่านั้นที่ควรได้รับการสนับสนุนจริงหรือ และความจำเป็นของศาสตร์ที่ทำให้มนุษย์รู้จักคิดและตั้งคำถามคืออะไร
เมื่ออยู่ในยุคที่ดูเหมือนประชาชนจะไม่มีสิทธิ์ในการแสดงออกเต็มร้อย นิธิ นิธิวีรกุล จึงยกคำอ้างอิงจาก ‘ปรัชญาการเมืองกับเสรีประชาธิปไตย’ มาอธิบายว่า ประชาธิปไตยคือระบอบที่เปิดโอกาสให้มนุษย์ได้พัฒนาศักยภาพ สามารถใช้เหตุผล และมีสิทธิ์ที่จะ 'ตั้งคำถาม'
หนังสือปรัชญาชีวิตที่ขายดีในญี่ปุ่น ที่อาจสั่นคลอนหัวสมองคนอ่านจนกลับตาลปัตรไปมาได้ คิชิมิ อิชิโร ผู้เขียนในภาษาต้นฉบับกล่าวว่า หลักจิตวิทยาแบบแอดเลอร์ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นในสมัยใหม่ แต่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของปรัชญากรีกแนวโสกราตีสและเพลโต
คำถามตั้งต้นของคนในแวดวงการศึกษามีอยู่ว่า แท้จริงแล้วการศึกษาของเด็กไทยตั้งแต่ระดับประถมไปจนถึงระดับมัธยมศึกษานั้น สมควรแก่เวลาในการบรรจุวิชาปรัชญาเข้าไปในหลักสูตร โดยแยกออกจากวิชาศาสนาแล้วหรือยัง หากยังไม่สมควร สาเหตุนั้นเกิดจากอะไร และทำไม
การกลับไปบำรุงวิหารขงจื๊อเปรียบเสมือนการกลับมาหารากเหง้าของวัฒนธรรมจีน เมื่อถึงเวลาของวิกฤตอัตลักษณ์อะไรบางอย่างจีนจะกลับไปหาขงจื๊อ เมื่อปฏิเสธประชาธิปไตย การกลับไปหาขงจื๊ออย่างน้อยก็ทำให้เยาวชนเห็นว่าควรเชื่อฟังผู้ใหญ่