ฉันแร็พในสมัยรัฐประหาร ลิสต์ 5 เพลงแร็พที่ฟังแล้วคิดถึงลุงคนนั้น

ชั้นต้องหาบของมาเร่ขายคน
ชั้นก็ยังจนทนขายเพื่อเป้าหมายไม่ขายลูกขายเมียกิน
ชั้นไม่ชินการกดขี่จากพันธบัตร
ชั้นต้องกัดฟันเพื่อประหยัด
ในขณะที่ชนชั้นปกครองยังกดขี่ชั้นอย่างนี้จากแรงงาน
ไม่มีเรี่ยวไม่มีเเรงทาน
ใช้เป็นเเรงคนอึดเท่าเเรงควาย
ชั้นมีเสียงแต่ชั้นไม่สิทธิ์ ชั้นมีความคิดติดกลับโดนตีกรอบ
หาว่าชั้นรู้แค่จับเสียมแค่จับจอบจับกระสอบ ชั้นไม่เคยจับข้อสอบ
บอกชั้นเห็นเงินเป็นคำตอบ บอกชั้นเห็นชอบมาก่อนชาติ
ชั้นเป็นทาสนักการเมือง ชั้นเป็นเบี้ยในกระดาน
ชั้นเป็นเหี้ยอะไรก็ได้ที่พวกเค้าไม่ต้องการ
เป็นทุกสิ่งเป็นทุกอย่างนอกจากคน
เป็นทุกสิ่งเป็นทุกอย่างนอกจากคน

กูเป็นชนชั้นปกครองกูมองพวกมึงเป็นเบี้ยล่าง
กูมีสิทธิ์ทำทุกอย่างกูทำเหี้ยที่เรี่ยราด
ถ้าหากมึงคิดกบฏกูทำได้หมดไม่เลือกหน้า
กูมีตรายกระดับยศประดับบนเสื้อผ้า
ถ้ามึงอยากเดินกูจะใช้ปลอกมาคอยจูง
ถ้ามึงอยากพูดกับกูจะหยิบผ้ามาคาดปาก
ถ้ามึงอยากบินกูจะลากชาติมาล่ามขา
กูตีตราเป็นเจ้าของจากซอกแขนยันง่ามขา
กูมียศฐาราคากูเลยมากกว่าพวกมึง
จึงเป็นคำตอบอำนาจกูมีมากกว่าผู้คน
แค่มึงจนกูเลยตัดสินพวกมึงไม่คู่ควร
เพราะที่พวกมึงต้องมีคือความโง่เป็นโซ่ตรวน

(ต่อเนื่องอีกเพลง)

Oc(t)ygen – ถอดเนื้อร้องโดย Liberate P

fuck the fascist อำนาจนิยม
คนกลับอมควยรวยกลับอวดจน
คนเฮงซวยกลับดูมีคุณค่า
คนไม่เชื่อในทางคุณไม่การุณ
โดนคุณฆ่าอย่างทารุนอย่างเลือดเย็น
ไม่มียศฐาไม่สิทธิ์ได้เลือกเป็น
กลายเป็นชินชาจนอาจินเพชรนิลจินดา
ไงก็มีค่ากว่าเศษศพในธานิน
เงยหน้าถามฟ้าแค่ขบถใยต้องกดให้ตายคาดิน
ตั้งคำถามด้วยความสลดแบบว่าชาชิน ก็แบบว่าชาชิน

ให้ 6 ตุลาคมไปถึงสมองตุลาการ
ทำประชาคมแต่เสือกไม่ฟังเสียงประชาชน
คุณกับผมคนกับคนคนก็คนและคนเหมือนกัน
คิดไม่เหมือนผมกลายเป็นคนไม่เหมือนกับมัน
ให้รับทราบว่าความเป็นคนแม่งไม่แยกที่ชาติเกิด
พวกมึงมีสิทธิ์พวกกูผิดตั้งแต่ชาติกำเนิด
มีปืนอำนาจแต่ไม่มีสิทธิ์มาพรากชีวิต
ไม่เคยรับผิดชอบ และแม่งก็ผิดตั้งแต่วิธีคิด
รอบตัวมีครอบครัวที่ขัดขืนไม่มอบตัว
รู้ว่าคนไม่ชอบก็ยังไม่ยอมอยู่ในคอกวัว
ทำไมถึงกลัวแต่ว่าคนเขาจะไม่ชอบนาย
ถึงไล่บี้ให้เค้าไปอยู่ในซอกไปอยู่ในคอกควาย
ให้เสียงเราไกลกังวานไปถึงแค่ใครบางคน
ว่าพวกเค้าไร้ข้อหาแต่กลับถูกจับใส่ห้องขัง
สังคมที่เน่ากว่าซ่องกว่าช่องหนัง
ลูกยังถามหานั่นเสรีภาพของพ่อนายแล้วไหน… ของพ่อฉัน

แสงไฟไซเรนกระพริบชีวิตยังสู้ด้วยสองมือ
เป้ามันเล็งที่หัวในขณะที่พื้นยังมีสมองมึง
นี่เหรอไอ้ที่เรียกว่าจัดระเบียบเพื่อสนองมึง
ทำไมต้องขีดเส้นบ้าๆ บอกว่านี่คือโลกกูและนั่นคือโลกของมึงวะ
ความเชื่อเมื่อเป็นอาวุธมนุษย์ฆ่าเป็นผักปลา
เมื่อรักมักเป็นคลั่งเหตุผลงั่งๆ ที่โง่ และดักดาน
การกระด้างกระเดื่องนั่นคือเรื่องถูกต้องแล้วนาย
ได้แค่ฝัน และเฟื่องเพราะถ้ามึงไม่เชื่องมึงก็ต้องตาย

เพราะถ้ามึงไม่เชื่องมึงก็ต้องตาย
แต่ถ้ามึงเลือกเชื่องมึงก็เป็นควาย

ประเทศที่เสือดำหน้าคะมำเพราะ rifle
ประเทศที่พล่ามแต่ศีลธรรมแต่อาชญากรรมสูงกว่า Eiffel
ประเทศที่กฎหมายไม่สู้พระธรรมหรือ Bible
ประเทศที่คนดีๆ มี มีสดุดีเป็น idol
ประเทศที่ตุลาการมีบ้านพักบนอุทยาน
ประเทศที่ใจกลางกรุงกลายเป็นทุ่งสังหาร
ประเทศที่ผู้นำทานอิฐทานปูนเป็นของหวาน ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศไร้ corruption ที่ไม่มีการตรวจสอบ
ประเทศที่นาฬิกา รมต. เป็นของศพ
ประเทศที่มีสภาเป็นห้องนั่งเล่นของนักรบ
ประเทศที่เขียนรัฐธรรมนูญให้กองทัพใช้ตีนลบ
ประเทศที่ศิลปินวางท่าเป็นขบถ
ประเทศที่ขบถเจออำนาจราดจนหัวหด
ประเทศที่ขบถเดินตามรัฐเป็นฝูงมด ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีคนใส่สูทเวลาติดคำพูดปากเขาว่าแล้วตาขยิบ
คนจนวิ่งตามนโยบายต้องตายเพราะไม่มีบัตรสามสิบ
ประเทศที่รวยอำนาจเลยจับเสือป่ายังกะปลาดิบ
จับมือใครดมไม่ได้ ก็เอาเป็นว่างั้นกูไม่ผิด
ประเทศที่ฆ่าคนตายถ้ามีเงินก็ช่วยคดี
ประเทศที่กฎยืดได้ซะยิ่งกว่าแขน Luffy
คนแสร้งพูด จงทำดี จงทำดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่ปลายกระบอกคอยจ่อที่ปลายกระเดือก
ประเทศที่บอกเสรีแต่ดันไม่มีสิทธิ์เลือก
ประเทศที่ด่าไม่ได้ทั้งๆ ที่ติดที่ปลายเหงือก
ประเทศที่สิ่งที่มึงทำผู้นำจะส่องตามเสือก
ประเทศที่อธิปไตยถูกยึดไว้โดยคนสถุน
ประเทศที่มึงจะต้องเลือกจะอมความจริงหรืออมกระสุน
ประเทศที่ขุนกินเบี้ยมีเหี้ยและยิงเป็นฝูง ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่รัฐบาลไม่มีใครกล้าลบหลู่
ประเทศที่มีกฎหมายไว้ให้ตำรวจข่มขู่
ประเทศที่คนมีความคิดต้องพากันแสร้งว่าหลับอยู่
และถ้ามึงไม่อยากอยู่ถ้าเกิดเขาบังคับมึงก็ต้องอยู่
ประเทศที่คนไม่อ่านหนังสือโดยเฉพาะผู้นำ
ประเทศที่บอกให้อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากนอนเรือนจำ
ประเทศที่คนมียศทุจริตแค่ไหนก็รอดทั้งวัน ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่พรรคการเมืองเสือกแบ่งเป็นสองขั้ว
ประเทศที่พลเมืองในเมืองแม่งถูกแบ่งเป็นสองข้าง
ประเทศที่คนแม่งตาย ตาย ตาย ในม็อบทั้งสองขั้ว
ประเทศที่คนแม่งกลัว กลัว กลัว ทหารทั้งสองข้าง
ประเทศที่ 4 ปี แล้วไอ้สัส* แม่งยังไม่เลือกตั้ง
ประเทศที่เสรีไอ้สัสแม่งบอกว่ากูนะเลือกได้
ประเทศที่เลือกนายกฯ ต้องให้ทหารมาเลือกให้ ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่งบประมาณเกินค่าประมาณ
ประเทศที่อุกฉกรรจ์มีเงินคอยซุกตามบ้านข้าราชการ
เป็นประเทศที่ผู้นำค่อนข้างจะน่ารำคาญ
ประเทศที่มีกฎหมายแต่ใช้ปืนกลล้มหน้ากระดาน
ประเทศที่คนยังสุขสำราญแต่ใช้ชีวิตอยู่ในกะลา
4 ปีผ่านไปภายใต้บาทา ไม่มีใครเดินข้างในสภา
ประเทศที่แม่งน่าเอือมระอา ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ดี ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีทุกสิ่งยกเว้นหนึ่งสิ่งคือสามัญสำนึก
ขับเคลื่อนฟันเฟืองด้วยเงินตราเหมือนเป็นคาถาสารพัดนึก
เนิ่นนานจนตกผลึกอาจได้เป็นเพชรที่ส่องประกาย
ความชั่วบูชากันเป็นฝูงลิงบนแท่งศิลาของความเห็นแก่ตัว
มัวเมาจนไร้สมองที่โง่เขาจนไร้การตอบสนอง
เพิกเฉยต่อความถูกต้องปล่อยให้สัสชั่วเนิ่นนานยิ่งหยิ่งผยอง
ปกครองทุกสิ่งด้วยความมืดและความกลัว ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่ดีจังแบบว่าโคตรจะจีรัง
รุ่งโรจน์ไม่ยั่งยืนโดนรัฐเอาเปรียบมีคนที่เกลียดจนร่ำลือ
ประเทศโดนคว่ำบาตรแล้วมีคนลำบากทุกย่านเดิน
ประเทศในร่างมารมีรัฐประหารต้องทนและกล้ำกลืน
ประเทศที่ลั่นปืนใส่ผู้ชุมนุมในค่ำคืน
ประเทศเอากฎหมายแต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ชิบหายแล้วบ้านเมือง
ประเทศที่ตั้งตาขยายพันธุ์แดกงบไปมากเปลือง ประเทศกูมี ประเทศกูมี

ประเทศที่มีความสามารถเสกกฏหมายกลายเป็นข้ออ้าง
ประเทศที่ประชาชนแต่งกลายด้วยความหวังเป็นท่อนบน และมีความจนเป็นท่อนล่าง
ประเทศที่ดูแล้วมันหูตึงจึงไม่ได้ยินประชาชนในช่องว่าง
ประเทศที่ต่างคนก็ต่างบอก ต่างก็ชอบรับฟัง
ประเทศที่เก็บบัญชีในข้อสอบ ต่างก็แย่งกันตอบ เพราะต่างชอบนับตังค์
ประเทศที่ใส่สัญญาหลอกๆ เป็นกระสุนลงกระบอก สร้างระบอบหลอก บอกให้รักมัน
ประเทศที่แจกเก้าอี้เป็นคำตอบคงดูออก เราชอบนั่งนับวัน ประเทศกูมี ประเทศกูมี

เปิดสมองกันให้โล่งก่อนฟังกูโพล่งว่าโย่วแมน
เปิดฟลอร์กันโทงๆ ให้ลูกซองลูกโม่แดนซ์
ปิดตาประชาชนให้มิดเพราะกลัวความโง่แง้ม
ปิดหูมันให้สนิทจนไม่มีสิทธิจะโต้แย้ง
นี่มันเมืองมิตรสยามหากใครมาหยามก็เป็นมิตร
อยากเป็นรัฐบาลแค่ส่งสัญญาณมาเป็นซิก
บริหารแย่แต่พ่นน้ำลายมาเป็นลิตร
เอาแต่โกหกตอหลบและตอแหลกันเป็นนิจ

เห็นใจคนในประเทศที่แม่งโคตรจะป่วยสัส
คุณภาพอุปโภคและบริโภคแม่งห่วยจัด
ไม่อยากจะวิจารณ์แค่คิดตามก็ป่วยหนัก
ทำไมหน้าผากข้าราชการมันมีแต่คำว่าส่วยสัส
อยากอยู่ยงและยืนด้วยไกปืนและปลายดาบ
ประชาชนอย่าขัดและคิดขืนด้วยกายหยาบ
จับคอมันกระชากลากไปตบที่ปลายหาด
แค่อ้าปากก็กลายเป็นศพขุดดินกลบเอาทรายสาด

ต่อให้เป็นภาษีคนทั้งประเทศแม่งก็รูด
บอกจะซื้อเครื่องบินหรือเรือดำน้ำแม่งก็ good
พูดจาซะฉะฉานเรื่องงบประมาณไม่ให้พูด
เป็นเหี้ยอะไรพวกกูจะผลาญมึงไม่ใช่หลานไม่ใช่ลูก
เพราะประเทศเหี้ยเนี่ยมีแต่ทหารไม่ใช่ทูต
รัฐบาลควายๆ มีแต่น้ำลายและขี้มูก
จะพูดจาให้สวยนะแม่งก็สวยแค่ที่รูป
คนจนแม่งรันทวยแต่คนรวยล้มที่ฟูก

และไอ้ลูกกระทิงแดงมันแจ้นไปอยู่ที่หนไหน
ตำรวจยังทำเป็นแกลังยังแสร้งทำเป็นสงสัย
ถ้าคิดจะจับกูไปแจ้งจับพระสงฆ์ไหม
มันไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่เห็นเงินก็แล่นไปหลงไหล
ยศฐาบรรดาศักดิ์หรือสู้จะวัดด้วยเงินทอง
ดูในศาสตร์ประวัติชาติวิบัติด้วยเงินกอง
มึงใช้ปืนฆ่าปรปักษ์เลือดจะกลัดเป็นเนินนอง
กูใช้แต่พู่กันสะบัดปลายตวัดเป็นเชิงกลอน

มึงควรบ้าชาตินิยมในสังคมแค่สังเขป
ยึดอำนาจกันเป็นขนมเหมือนสุขสมแค่หลังเสพ
ฆ่าคนตายในคุกไร้คำแนะนำในผังเรต
จิตใจความเป็นมนุษย์มันตมต่ำจนผันเกรด
ก็เพราะประชาชนไม่สนการบ้านการเมือง
เอาแต่ดูละครแบบแย่งการบ้านการเรือน
ตำรวจแอบไปมีเมียน้อยแต่เสือกตามชำตามเลือง
เรื่องสิทธิแม่งไม่สนไม่อยากจะถามตามเคือง

ชาวบ้านต้องตกระกำเพราะกลุ่มผู้นำแม่งโคตรเหี้ย
โตเป็นวัยฉกรรจ์แต่เลวระยำแม่งโคตรเหี้ย
กูไม่ฟังมึงพร่ำดูการกระทำแม่งโคตรเหี้ย
ทำผิดแค่ย้ายไปประจำก็แล้วกันแม่งโคตรเหี้ย
ซ่องสุมเอาแต่พวกของพวกมึงแม่งโคตรเหี้ย
ถือกฏหมายแล้วใครจะกล้าไปจวกมึงแม่งโคตรเหี้ย
ทำคนบริสุทธิ์ตายยังให้ท้ายแม่งโคตรเหี้ย
กากีหาดีไม่ได้แม่งหาง่ายแต่โคตรเหี้ย

ติดอยู่ในบ่วงพันธนาการ เงินในบันชีในธนาคาร
เปลี่ยนคนให้เริ่มกลายเป็น zombie เป็นซาตาน
กูก็ไม่รู้ว่าอะไรมันจริง จะเทวาพญามาร
ความเชื่อ ศรัทธา มีคนจงใจสร้างมา หรือว่าเป็นแค่นิทานที่เขาหลอก
มึงอย่าเชื่อที่มันบอก มันจะสร้างกรอบล้อม ซ้อมมึงให้น่วม
ลวงว่ามึงกระจอก ตอกให้มึงร่วง คอยปลอบเป็นช่วงๆ
ก่อนทำมึงตาบอด แล้วปล่อยให้ตัวมึงจนตรอก
ถึงวันที่น้ำตามึงออก เพราะว่ามึงติดแหง็กอยู่ในระบอบ
พยามจะดิ้นแค่ไหนก็ไม่หลุด
เพราะเขาใช้ความเชื่อผูกติดมึงตลอด

พวกเขาเปลี่ยนสีโลก ให้มีแค่ขาวกับดำ
สร้างกฏห่วยๆ ให้พวกเราแบ่งแยก
ให้พวกเราสาดสีใส่กัน มีเงินเป็นรางวัล แล้วมึงต้องฆ่าฟันและแก่งแย่ง
สร้างกฏแหว่งๆ บีบเราจนสุดท้าย ทำอะไร (แม่ง) ไม่ได้นอกจากสาปแช่ง
บีบเราให้กราบ (ตีน) ทั้งที่ในใจกูอยากตะโกน (FuckU) ใส่หน้าผาก (แม่ง)
และกูจะเป็นอย่างที่กูเป็น และจะไม่สนว่ามึงจะยัดอะไรลงไปนี่พูดจากใจ
เพราะกูไม่เชื่อที่พวกมึงสร้างอย่าเอาคำอ้างที่สกปรกมาหลอก ขอร้องมึงไปให้ไกล
และกูยังอยากเป็นคนนะ ไม่ได้อยากเป็นซาก
พวงมึงใช้ความเชื่อมาเป็นฉากเป็นหน้า
ถ้ามึงเชื่อไปบางทีมึงอาจกินหญ้า
แต่ถ้ามึงไม่เชื่อมึงจะถูกตราหน้า คนจะด่ามึง (บ้า)

โดนยัดเยียดทางความคิด โดนหาว่าเป็นคนผิด ถ้าเกิดไม่ทำตามที่พวกเขาบัญญัติ
เขาไม่สน เห็นมึงเป็นสัตว์เลี้ยง มึงไม่มีสิทธิ์เถียง ถึงมีสิทธิ์
โดนปิดหูปิดปากแต่ต้องเปิดตามึงรับฉากที่มี
ถ้าเกิดไม่อยากลำบาก มึงควรจะเดินตาม ก่อนจะออกนอกทางควรคิดให้ดี
เขามีทฤษฏีเพื่อให้ชีวิตที่ดี แต่ต้องแลกตัวเสรีและความคิดที่มี
ตอนมึงยอมรับมันจะรู้สึกฟิน แต่ในความเป็นจริงมันคือยาพิษดีๆ
เคยโดนหลอกแต่ว่ากูออกมาได้ พวกมึงอย่ายอมให้มันมาหลอกเราได้
มึงจะเป็นคนหรือจะเป็นซาก ตัวมึงกำหนดเอง
มึงจะติดในกฏเกณฑ์ หรือจะแหกมันออก (ไป)

เดี๋ยวผมจะพูดถึงประเทศ ประเทศนึง
ประเทศที่มีผู้นำแต่ไม่มี EQ
ประเทศที่ตำแหน่งผู้นำแม่งมีแต่คนจองคิว
ประเทศที่ใครไม่ยอมรับรองเลว

เพราะพวกกูมีปืนเหนือรัฐธรรมนูญ
ทำรัฐประหารพวกกูมีอำนาจกว่าศาล
ถ้ากูสั่งมึงต้องทำ มึงต้องเจ็บมึงต้องจำ
ถ้ามึงเห่ามึงต้องพัง มึงต้องเข็ดต้องระวัง
ถ้ามึงอยากสู้กู กูก็คงจะจับแม่มึง
เพราะกูมีโซ่แส้ ใครกันแน่ที่ต้องแย่แน่

มีประชาธิปไตยอยู่ข้างใต้กระบอกปืน
ทำรัฐประหาร เพื่อเป็นรัฐท่านทหาร
สมานฉันท์ กูสานมา 10 ปี
ไม่มีคดีแต่ศาลยังถามคำถามไม่มีคำตอบ
พวกกูไม่ผิด มีสิทธิ์ไอ้สัส

เพราะว่าพวกคุณยอมให้แม่งกด ยอมให้มันบีบ ยอมให้มันขยี้ไง
มีอีกกี่คนที่ติดคุกเพราะพวกแม่งบ้าจี้ ไล่บี้เขาไปทุกที่ไง
ไอ้เหี้ยแล้วพวกมึงแม่งบอกว่าสถานการณ์ มันปกติ
เพราะพวกมึงดัดจริต ใช้สิทธิ์ของพวกกูที่ถูกโขมยมาไงไอ้สัส

เพราะพวกกูมีปืนเหนือรัฐธรรมนูญ
ทำรัฐประหารพวกกูมีอำนาจกว่าศาล

ถ้ากูสั่งมึงต้องทำ มึงต้องเจ็บมึงต้องจำ
ถ้ามึงเห่ามึงต้องพัง มึงต้องเข็ดต้องระวัง
ถ้ามึงอยากสู้กู กูก็คงจะจับแม่มึง
เพราะกูมีโซ่แส้ ใครกันแน่ที่ต้องแย่แน่

มีรัฐมนตรีแต่ไม่ได้มาจากเลือกตั้ง
เข้าเป็นรัฐบาลถึงไมมีใครเลือกก็ช่างแม่ง
กูมีอาวุธ ยุทโธปกรณ์ นามสกุลกูขจายขจร
กูคอยสั่งให้มึง ให้หมอบให้นอน อำนาจที่กูมี พวกกูไม่พอ
ไม่ยอมให้ใครมามีบทบาท กูปราบให้หมด ถ้าคิดกบฏ
กูไล่เป็นขี้ ถ้ามึงยังอยากวิ่งยิ่งดิ้นยิ่งอยากจะวิ่ง

พวกมึงมันชั้นต่ำ ต้องโดนกูย่ำยี
ตีราคาพวกมึงแม่งต่ำกว่าสัตว์ จัดการให้เป็นระเบียบ
มีเกียรติอยู่บนกองเลือด กูเชือดทุกคน
เพราะกูไม่ทน ไม่ทนรับฟังพวกมึง ต้องพัง ถ้ามึงยังดื้อดัน
แล้วก็ดันทุรัง ยังบื้อ เพราะพวกกูมองพวกมึงเป็นแค่ดิน
และถ้ามึงสงสัยกูทำเป็นไม่ได้ยิน
อิสระภาพกูหักปีกไม่ให้บิน
เพราะว่าเสียงมึงเล็กน้อยไม่ได้ยิน ไม่ได้ยิน