อายุ – วัณโณ – สุขัง – สตางค์

แน่นอนว่าหลายคนยืนยันว่าเรากำหนดอนาคตได้ แต่ไม่ใช่ถ้วนทั่วประชากรที่จะมีคุณภาพชีวิตของวันพรุ่งนี้และวันข้างหน้า ‘ดี’ อยู่

ในวัยทำงาน ทุกคนมองเห็นแหล่งรายได้ตามกำลัง มีค่าแรง มีเงินเดือน มีสวัสดิการตามเกณฑ์ แต่วันเกษียณ – วันที่พ้นภาระหน้าที่ ไม่มีรายได้เหมือนสมัยมีกำลังแรงงาน เรามีชีวิตอยู่ได้ด้วยปัจจัยใดบ้าง

‘เงิน’ คือปัจจัยหลักที่ใครๆ ฟันธง ข้าราชการเป็นกลุ่มคนโชคดีที่มีบำนาญเป็นหลักประกัน ผู้อยู่ในข่ายประกันสังคมมีเงินก้อนจำนวนหนึ่งรออยู่ในวันข้างหน้า สิทธิอื่นๆ ก็ยังมีเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ

ณ ปัจจุบันวันนี้เราวางแผนการในอนาคตไว้อย่างไร นี่คือข้อมูลที่จะบอกว่า ในความเป็นจริง (ที่ต้องยอมรับ) ผู้สูงอายุได้ ‘เงิน’ ซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่ว่ามาจากไหน คนกี่มากน้อยที่มีความสามารถจัดการเงินให้เหลือเก็บ และคนวัยเกษียณควรมีเงินออมเท่าไหร่ถึงจะทำให้ชีวิตบั้นปลายไม่ต้องอยู่อย่างอนาถาเกินไปนัก

เหล่านี้เพื่อนำไปสู่คำตอบที่ว่า ทำไมโครงการ #บำนาญถ้วนหน้า จึงควรถูกผลักดันให้เป็นหนึ่งในสิทธิขั้นพื้นฐานของประชาชน หนึ่งในระบบ #รัฐสวัสดิการ เพื่อให้ทุกคน ทุกวัย สามารถมีชีวิตอยู่ในวันนี้และวันข้างหน้าได้…โดยไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง