จดหมายถึงยุ่น

เขียน: ศุทธวีร์ ตันติวงศ์ชัย

ภาพ: เพจ ‘ฟรีแลนซ์..ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ’

nawapolnawapol.com

สวัสดียุ่น

นี่ไง…เราเอง เราว่านายต้องจำเราไม่ได้แน่ๆ นายยิ่งเป็นพวกขี้หลงขี้ลืม ถ้าจะให้ทายนายก็คงลืมไปแล้วว่าวันนี้วันที่เท่าไร อ๋อ! แต่นายคงจะจำได้ว่านายไม่ได้หลับมากี่คืนแล้ว

จั่วหัวจดหมายประหลาดเนอะ เราจะไม่บอกนายหรอกว่าเราเป็นใคร เราอยากให้นายนึกได้ด้วยตนเอง… เอ้อ ใช่ ที่เราเขียนเป็นจดหมายมาก็เพราะว่ามันจับต้องได้มากกว่าอีเมล เรากลัวว่านายจะเฉดหัวเมลเราลง Junk Box ก็แน่ล่ะ นี่ไม่ใช่เมลเกี่ยวกับงาน….

ที่เขียนมาวันนี้ไม่มีอะไรมากแค่เป็นห่วง เมื่อวันก่อนเรามีโอกาสได้เจอกับพงศธร มันบอกว่านายไปงานศพพ่อมันด้วยแหละ เราถึงกับตื่นเต้นที่นายออกไปพบสังคมบ้าง แต่สุดท้ายนายก็ยังไม่วายจะไปขอ WiFi จากพระเพื่อทำงาน พงศธรบอกว่านายมันบ้างานจนน่าเป็นห่วง… เราเข้าใจดีเลยล่ะ นายอาจจะไม่เชื่อนะ เมื่อไม่นานนี้เราก็เข้าโรงพยาบาล เป็นเรื่องเกี่ยวกับลำไส้ สาเหตุเพราะอะไรไม่รู้แต่เราคิดว่ามันมาจากเนื้อย่างกึ่งสุกกึ่งดิบในงานปีใหม่ เฮ้ย! เมื่อก่อนไม่มีปัญหาเรื่องกินเลย เราก็มาคิดได้ว่าก่อนหน้านี้เราโหมงานหนักเกินไป ร่างกายมันอ่อนแอโดยไม่รู้ตัว แล้วเราก็ป่วย… เข็ดเลยล่ะ แถมตอนนี้ก็ได้โรคไตแถมมาด้วย

ว่าแต่นายเถอะ มีอาการป่วยบ้างหรือเปล่า นายยิ่งเป็นพวกมุทะลุเพื่อฝัน เพื่องาน งานมันสำคัญเว้ย เราก็คิดแบบนั้น แต่เรามีชีวิตเดียวนะ… นายคงค้านเราในใจว่าชีวิตเดียวก็เอาให้สุด แต่เดี๋ยวก่อนฟังเราดีๆ ชีวิตมันมีแค่หนึ่งแต่โอกาสมันมีอีกเยอะ ถ้าตายไปก็จบเห่สิยุ่น! นี่ไม่ใช่เกม RPG นะเว้ยที่แกจะตายแบบไม่แคร์อะไร หรืออย่างร้ายถ้าดันตายก่อนงานจะเสร็จ ฉิบหาย แย่กว่าเดิมอีก

เฮ้ยๆ เราไม่ได้อยากจะด่านายนะเว้ย เราแค่เป็นห่วงนายจากใจจริง จากใจคนที่โหมงานหนักมาก่อน คนที่ร่างกายอ่อนแอลงเพราะงาน ให้ตายเถอะ นึกถึงช่วงนั้นแล้วหดหู่มาก หมอก็ห้ามนั่นนี่ กินได้ก็แค่ข้าวต้ม – อดแดกไปสิเนื้อย่างของโปรด

เอาวะ นายอาจคิดว่าจะยาวไปไหน เราว่าเราจบก็ได้ เรารู้มันเสียเวลาอัพนม ลบสิวให้นางแบบ เอาเป็นว่าเราห่วงแกจริงๆ

จากเราเอง

พนักงานบริษัทเอกชน เพื่อนที่แกคงนึกชื่อไม่ออก

สวัสดีว่ะยุ่น

นี่ไงเราเอง เพื่อนรักของนาย นายอาจคิดว่านายสนิทกับพงศธร ให้ตายเถอะ! นายลืมเราไปได้ยังไง 30 กว่าปีที่ผูกพันกันมา ไอ้บ้านี่ให้ตายสิ มัวแต่ทำงานจนลืมเราไปได้ไง วันนี้เราเลยเขียนจดหมายมาเตือน…

นายไม่ได้นอนมาร่วมๆ 96 ชั่วโมง ไอ้บ้าเอ้ย! แกจะทำสถิติโลกเหรอวะ ถามหน่อยเถอะว่ามันคุ้มเหรอกับการเผาผลาญพลังงานชีวิตเพียงเพื่องาน อย่าโกรธเรานะ นายมันบีบคั้นเกินไปจนเราเดือดร้อน เรารู้สึกไม่โอเคว่ะ นายทำงานเพื่อฝัน แต่ฝันมันกัดกร่อนเรา ทำไมนายต้องรีบขนาดนั้น ทำไมนายไม่เดินช้าๆ เราคุ้นๆ นายถือพุทธแบบไทยๆ พระท่านก็บอกว่าสายกลางนะเว้ย

มีฝันมันดีเว้ย ทำตามฝันมันดีเว้ย แต่การเผาผลาญจนมอดไหม้เพื่อฝันมันไม่ดีเว้ย Slow Life ไม่ใช่วิถี Fuck about แบบที่นายด่า มันคือการคืนกำไรให้กับตัวเอง นายหลงลืมอะไรบางอย่าง…นึกไม่ออกเหรอ? เฉลยก็ได้ นายลืม ‘การใส่ใจตนเอง’ ไม่ผิดที่นายจะคิดว่าชีวิตมีแค่หนึ่ง มันต้องเอาให้คุ้ม…คุ้มแต่พังก่อนกาลมันก็ไม่ใช่ปะวะ นี่เราเตือนนายดีๆ นะ อย่าให้เราต้องโกรธ

ขอพูดหน่อยนะ…ไม่ผิดที่นายจะมุ่งไปข้างหน้า ทุกคนต้องการก้าวไปข้างหน้า แต่การวิ่งรวดเดียวให้ถึงที่หมายมันไม่ใช่ทางที่ถูกที่ควร จังหวะชีวิตต้องผ่อนบ้างเร่งบ้าง เอาสติควบคุมตัวเองให้มากขึ้น ไตร่ตรองให้มากขึ้น บางครั้งบางคราก็เหลียวมองไปข้างหลังเสียบ้าง สำรวจตนเองสักหน่อยว่ามีใครหล่นหายไป เราทำอะไรตกหล่นไว้…ชีวิตมันมีแค่รอบเดียวก็ ‘ใช้ให้คุ้ม’ ไม่ใช่ ‘ผลาญให้คุ้ม’

จดหมายฉบับนี้คงจบที่ย่อหน้านี้…ช่วงแรกนายอาจคันบ้าง เป็นผื่นบ้าง กินยากหน่อย ทำงานยากขึ้น เอาเถอะ ถือว่าเตือนละกันว่าตอนนี้เราไม่โอเคกับนาย…อย่าให้เราต้องโกรธจนพูดว่าลาก่อน

จากเราเอง

เพื่อนอายุ 30 กว่าๆ ที่นายไม่ใส่ใจ

สวัสดีไอ้เชี่ยยุ่น

เราเหลืออดมากๆ บอกเลย ณ จุดนี้เราไม่โอเคมากๆ นายมาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่ไม่นอนกว่า 200 ชั่วโมง ไอ้ชั่วเอ้ย พูดแล้วไม่ฟัง รอบก่อนที่เขียนจดหมายมาเตือนมันก็แค่ฝี รอบนี้มันไม่ใช่เว้ย! โกรธมาก เกลียดด้วย หัดฟังบ้าง

สมองมันไม่ไหวแล้ว มันบอกมา

มือมันไม่ไหวแล้ว มันบอกมา

สติมันไม่ไหวแล้ว มันบอกมา

ไม่มีใครไหวแล้ว ทุกคนบอกมา

นายแม่งบ้าเลือดเกินไปว่ะ คนเราวิ่งมากไปมันจะโอเวอร์ฮีท เหมือนเครื่องยนต์นั่นแหละ ร้อนก็ระเบิด มันดีตรงซ่อมได้ แต่เราซ่อมไม่ได้เว้ย! ฟังอยู่รึเปล่า…คาดว่าคงไม่ได้ยิน เอาใหม่ๆ เราส่งสัญญาณเตือนนายหลายครั้ง แต่นายไม่ฟัง วันก่อนภูมิคุ้มกันมันบอกว่าไม่ไหว มันเตือนแล้ว มันเกิดฝี มันเกิดหนอง วันนี้ทุกคนไม่ไหว ทุกคนอยากปฏิวัติ ทุกคนอยากปฏิรูป…เราหวังว่านายจะคิดได้ก่อนช่วงเวลานับถอยหลัง

ปล. Beyond ไหมล่ะมึง

จากเราเอง

เพื่อนอายุ 30 กว่าๆ ที่ชื่อว่า ‘ร่างกาย’

ภาพยนตร์: ฟรีแลนซ์.. ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ

ผู้กำกับ: นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์

นำแสดง: ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์, ดาวิกา โฮร์เน่

เข้าฉาย: 3 กันยายน 2558

• Facebook
• Twitter
• Line

Author

WAY

Author

กองบรรณาธิการ
ทีมงานหลากวัยหลายรุ่น แต่ร่วมโต๊ะความคิด แลกเปลี่ยนบทสนทนา แชร์ความคิด นวดให้แน่น คนให้เข้ม เขย่าให้ตกผลึก ผลิตเนื้อหาออกมาในนามกองบรรณาธิการ WAY