บันทึกการเดินทางไปเมียนมาร์ สำรวจพื้นที่ที่ครั้งหนึ่งระบบนิเวศเคยอุดมสมบูรณ์ แต่ปัจจุบันทำไม่ได้แม้แต่จะหาเลี้ยงปากท้องตัวเอง สืบเนื่องจากการเข้ามาของโรงงานปูนซีเมนต์และโรงไฟฟ้าถ่านหิน จนต้องอพยพออกจากบ้านเกิดตัวเองสู่การเป็นแรงงาน
เป็นที่รู้กันในปัจจุบันว่า พลังงานฟอสซิลกำลังจะหมดไป การผลิตไฟฟ้าเพื่อใช้งานจำต้องเปลี่ยนรูปแบบไปสู่ทางที่ดีและดูมีอนาคตมากกว่า คาดกันว่า หากการพัฒนาเทคโนโลยีในปัจจุบันมีศักยภาพมากขึ้น โลกจะพึ่งพาพลังงานหมุนเวียนได้ 100 เปอร์เซ็นต์ในปี 2050
ความสุขในการทำงานของ เริงชัย คงเมือง ไม่เพียงแค่การได้เล่นกับแสงเงาและมุมมองในศิลปะภาพถ่าย แต่คือการสะท้อนประเด็นความไม่เป็นธรรมในสังคม จากการฉกฉวยทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของผู้มีอำนาจ ชื่อของเริงชัยจึงเป็นหนึ่งในช่างภาพที่ถูกหมายหัวเป็นอันดับต้นๆ
นักเรียนชาวโปรตุเกสระดมทุนกันฟ้องร้อง 47 ประเทศยุโรปต่อศาลสิทธิมนุษยชนแห่งสหภาพยุโรปฐานละเลยปล่อยให้โลกร้อนเพิ่มขึ้น ส่งผลกระทบต่อสิทธิในการดำรงชีวิตของพวกเขา
เพื่อให้ขยะอาหารหมดไป และนำวัสดุเหลือทิ้งมาใช้เป็นประโยชน์ให้มากที่สุด คนบางกลุ่มจึงเกิดไอเดียปล่อยผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับ ‘เบียร์’ ออกมา ทั้งเบียร์จากขนมปัง และบาร์อุดมโภชนาจากวัตถุดิบที่ใช้ต้มเบียร์
4 ปีหลังวิกฤตการณ์น้ำมันรั่วจากชายฝั่งท่าเรือมาบตาพุดสู่อ่าวพร้าว เกาะเสม็ด จังหวัดระยอง บริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ของไทยได้ออกแถลงการณ์ว่า ทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ แต่เสียงสะท้อนของประมงพื้นบ้านที่สัมผัสท้องทะเลอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน กลับเป็นตรงกันข้าม
ต้นไม้ก็เหมือนสิ่งที่ชีวิตทั่วไปที่ไม่ต้องการแสงสว่างในเวลากลางคืน ไฟถนน คิดง่ายๆ ว่าคล้ายกับเวลาเราเปิดไฟตอนนอน ทั้งสภาพแวดล้อมต่างๆ ในชีวิตเมืองส่งผลให้ต้นไม้ไม่เจริญเติบโตอย่างที่ควรจะเป็น
‘สายฝน’ ไปพายคายัคที่คลองสียัด ฉะเชิงเทรา กับเพื่อนๆ เธอโม้ว่าเธอเกือบตาย (ได้เป็นวรรคเป็นเวร) เธอจมน้ำ เธอได้บาดแผลเป็นของฝาก แต่ภายใต้ความไร้สาระ (โง่ๆ) เธอพบว่า เวลานี้ฉะเชิงเทรากำลังจะถูกพัฒนาไปตามแผน EEC ซึ่งไม่รู้ว่า อนาคตข้างหน้าเราจะยังมีคลองสียัดให้พายคายัคเล่นกันอยู่อีกหรือเปล่า