วิ่งแบบพี่ตูนที่ลาดพร้าวในช่วงไพรม์ไทม์เย็นวันศุกร์

พาร่างบอบช้ำจากลาเกอร์ 15 ขวดของเมื่อคืนมาทำภารกิจ ‘นายไม่อยู่ลาดพร้าว นายจะรู้อะไร’ ร่วมกับกอง บก. WAY ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้วิ่ง

จาก ‘ยูเนียน มอลล์ สู่ เดอะมอลล์ บางกะปิ’ ระยะทาง 11 กิโลเมตรถ้วน

มันไม่ต่างจากการไปบุกบ้านผีหลังที่ผู้คนร่ำลือถึงความดุและเฮี้ยนของวิญญาณดวงที่ไม่ยอมไปไหน พวกเราก็เป็นเช่นนั้น เอาชีวิตเข้าไปล้อเล่นกับถนนลาดพร้าวในชั่วโมงเร่งด่วนของเย็นศุกร์แห่งชาติ

ก้าวแรกที่วิ่ง กลิ่นบุหรี่นิรนามโชยมา ข้าพเจ้าไม่ได้รังเกียจ แต่ขอบคุณกลิ่นแรกที่พาจมูกควานหากลิ่นอื่นๆ ของลาดพร้าว

จากปากทางลาดพร้าวถึงจุดเช็คพอยต์แรกที่สี่แยกลาดพร้าว-รัชดา ทำเวลาได้ 8 นาที 54 วินาที ทางเท้าลาดพร้าวไม่เลวเลย มีช่องแบ่งเลนจักรยานกับคนเดินเท้า มีปุ่มสัมผัสสำหรับผู้พิการทางสายตา กว้างขวาง เรียบ ฝาท่อปิดสนิท

ช่วงนี้ลาดพร้าวดูลอฟท์ๆ ชิคๆ คูลๆ แม้จะมีกลิ่นสารพัดกริล เช่น คอหมูย่าง ไก่ย่าง ข้าวคั่ว สตรีทฟู้ดบนทางเท้าไปกันได้ดีกับร้านอาหารญี่ปุ่นและคอนโดลอฟท์ๆ แถวนั้น

แต่เมื่อข้ามแยกรัชดา-ลาดพร้าว ความลอฟท์ก็จะเจือจางลง เป็นอาคารยุค 70 ที่เห็นได้ทั่วไป และกลิ่นของสตรีทฟู้ดแบบอีสานจะหนาตาขึ้น ผู้คนกลับบ้าน รอรถเมล์ ไปออกกำลังกาย

มองไปบนถนน บ๊ะ ถนนลาดพร้าวอ้างว้างรถยนต์จนน่าใจหาย นี่มันวันศุกร์นะเว้ย ลาดพร้าวรถไม่ติด!

ข้าพเจ้ากำลังทำอะไรอยู่

เหลียวมองรถเมล์ ที่ซึ่งบรรณาธิการศิลปกรรมคอยสอดส่องสายตาเพื่อถ่ายภาพบนนั้น ข้าพเจ้าอยากจะยิ้มให้เขาเสียหน่อย แต่ไม่เจอ มาเจอบรรณาธิการเว็บ WAY ผู้พาร่างระหงสวมเสื้อแดงนั่งบนอานจักรยาน เขาคงไปถึงที่หมายก่อนข้าพเจ้าอย่างไม่ต้องสงสัย

จุดเช็คพอยต์ที่สอง โชคชัยสี่ ใช้เวลา 25.52 นาที ที่นี่คนบนทางเท้าหนาแน่น การวิ่งก็ต้องคอยหลบหลีกผู้คน และแยกข้ามถนนก็ใหญ่ แต่ไม่ใช่ปัญหาอะไร ทางเท้าแคบลงมากเมื่อเทียบกับปากทางลาดพร้าว รถเข็นขายอาหารหนาตาเพราะอยู่ใกล้ตลาด วิ่งไปสักพักจะเจอกับคลองลาดพร้าว ที่ต้องวิ่งขึ้นลงบันได แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ปัญหาสำหรับข้าพเจ้าคือ ทำไมวันนี้รถไม่ติด!

มาถึงลาดพร้าว 71 แยกใหญ่คนเยอะ และเห็นวี่แววการจราจรที่ติดขัด เพราะข้างหน้าคือบิ๊กซี ตำรวจจราจรหลายนายเริ่มปฏิบัติงานตั้งแต่ช่วงนี้ไปจนถึงช่วงลาดพร้าว 85 จำนวนเจ้าหน้าที่ชวนยิ้มเพราะรถบางตาเหลือเกิน พวกเขาก็คงแปลกใจไม่ต่างกัน

ข้าพเจ้ามาถึงบิ๊กซีด้วยเวลา 40.35 นาที และเรี่ยวแรงก็ลดระดับลงอย่างรวดเร็วเหมือนน้ำลดก่อนเกิดสึนามิ

หิวและเหมือนจะหมดแรง บอกไว้เป็นวิทยาทานว่าจากลาดพร้าว 85 มาถึงลาดพร้าว 97 เซเว่นบางตามาก (ทีงี้เรียกร้องหา) ข้าพเจ้าพบเซเว่นเหมือนนักเดินทางเจอโอเอซิสกลางทะเลทราย โอริโอ้อยู่ในความคิดตั้งแต่บิ๊กซีแล้ว รีบทำเวลาจึงลืมน้ำ วิ่งไปกินไปทำราวกับว่าเป็นนักวิ่งอัลตร้ามาราธอน ผลปรากฏ พบความฝืดคออย่างยิ่ง เพราะลืมซื้อน้ำ

ต้องรอให้ถึงลาดพร้าว 101 จึงได้น้ำ เวลาตอนนั้นก็ใช้ไปแล้ว 57.05 เซเว่นช่วงเย็นคนเยอะ ยืนรอต่อแถวนาน เพื่อซื้อน้ำขวดเล็กและไม่ลืมติดโอริโอ้อีกชุดหนึ่ง กันร่วง

ได้โอริโอ้ได้น้ำ ข้าพเจ้าก็วิ่งแบบพี่ตูนทันที มาถึงจุดนัดหมายหน้าเดอะมอลล์บางกะปิด้วยเวลา 1 ชั่วโมง 6 นาที เพื่อนๆ น้องๆ ยืนยิ้มรอประหนึ่งเป็นเส้นชัย พวกเขาตัวแห้งทุกคน

ข้าพเจ้าใช้เวลา 1 ชั่วโมง 6 นาที จากปากทางลาดพร้าวมาถึงเดอะมอลล์บางกะปิ เสียเงิน 15 บาท ค่าโอริโอ้ 2 ชุด น้ำ 1 ขวดเล็ก ผลาญพลังงานไป 806 แคลอรี

ลำพังแค่ข้าวปลาจานเดียวคงไม่พอ ต้องเบียร์สิเบียร์.